Vandaag zou ik kunnen schrijven over de nuchterheid, soms grenzend aan cynisme, van kinderen. Een jongetje zei in het Jeugdjournaal dat een oudere moeder hem wel handig leek, met name met het oog op geschiedenisproefwerk, en daarmee zijn we bij een ander onderwerp aangeland: de mevrouw van 63 jaar in Harlingen die eergisteren een dochter kreeg. Feitelijk is het meer een geadopteerd kind want haar beide ouders zijn andere mensen dan de vrouw die haar gebaard heeft, maar dat is spijkers op laag water zoeken. Leuke, vlotte, nuchtere vrouw, Tineke Geessink, trouwens. Maar dit terzijde.
In het programma van het ‘gezonde volksontvinden’ Stand.nl waren ze er allemaal: de mensen die riepen dat die mevrouw een vuile egoïst was, die alleen maar voor zichzelf dat kind wilde en het dus opzadelde met een moeder die statistisch gezien nog twintig jaar te leven had en dan was het kind met twintig jaar al wees. En ze had geeneens een opa of een oma, deed een ander er nog een schepje bovenop.
Waarop iemand weer cynisch riposteerde dat je dan inderdaad beter een veel jongere moeder kunt hebben die de hele week het kind naar de crèche doet en in het weekend parkeert bij haar ouders of schoonouders omdat ze dan met haar vrienden en vriendinnen uit moet.
Nog iemand vestigde de aandacht op het feit dat je nooit bezwaren hoort tegen oude vaders, maar, riep weer iemand anders, hun kinderen hebben na het overlijden van de vader tenminste nog een moeder!
Kortom, iedereen heeft er een mening over en dat is nou net waar ik bezwaar tegen heb.
En dat bezwaar heb ik al sinds een kleine jaar of vijftig, toen dokter Severino Antinori nog maar net vijftien jaar was en de anticonceptiepil een ongeloofwaardig gerucht. Toen begon de discussie over abortus en euthanasie en voor mezelf heb ik sindsdien altijd een standpunt gehad – ik zou voor mezelf en voor mijn naasten voor beide terugschrikken – maar ik vond ook al die tijd dat iedereen binnen redelijke grenzen over zijn of haar eigen gezondheid en leven zou moeten kunnen beschikken. De een schrikt er voor terug, de ander niet, zolang het tegendeel niet is bewezen mag je er van uitgaan dat de beslissing niet lichtvaardig maar daarentegen op goede gronden is genomen. En zolang je er anderen maar niet mee lastig valt of met iets opzadelt.
Kortom, wij hebben er helemaal geen mening over op na te houden hoe en wat iemand met zijn of haar lichaam doet en met datgene dat daar eventueel aan ontspruit, uiteraard opnieuw behoudens ieders verantwoordelijkheid voor de wet.
Trouwens, ik heb zelf, geboren toen mijn moeder 35 jaar was, alleen maar een opoe gehad en dat was eh, wat je noemt een opoe.
Ik hoop alleen dat dat jongetje in het Jeugdjournaal niet denkt dat die ouwe moeder persoonlijk het Stenen Tijdperk nog heeft meegemaakt. Of zelfs maar de Tweede Wereldoorlog.
______