Ach, eigenlijk is er niks tegen carnaval. De mensen blijken wat te durven, de dorpsgemeenschap zet zich gezamenlijk in om er iets moois van te maken, een beetje onderlinge plagerijtjes vinden hun weerslag in optochtgroepen en vooral in wagens die meerijden in de optocht, waarin toestanden in het dorp humoristisch aan de kaak worden gesteld en de politiek een beetje op de hak wordt genomen.
Dat is dus echt leuk, er valt wat te lachen.
Maar wie het fotoalbum bekijkt (hier) dat ik gistermiddag tijdens de Landgraafse optocht bij elkaar fotografeerde, ziet nauwelijks iemand lachen. En wie de optocht zou hebben gezien, moet tot de conclusie zijn gekomen dat geen enkele actuele toestand in de gemeente op humoristische wijze werd gekritiseerd, politieke onderwerpen kwamen in het geheel niet aan de orde en er was nauwelijks een in eigen huisvlijt vervaardigde optochtwagen te zien.
De deelnemende groepen waren óf de plaatselijke muziekgezelschappen of de bezoekers van hetzelfde café of de leden van een sportclub. Er was een heel enkele zatte hermenie, er waren een paar einzelgänger, toch feitelijk de ware ziel van de carnavalsoptocht. Ik wil één uitzondering noemen: een overbuurvrouw die zich door de zitting van een ouderwetse houten keukenstoel had gewurmd en zo de aandoening ‘moeilijke stoelgang’ uitbeeldde.
Maar er reden wel degelijk tientallen wagens mee in de optocht. Te verdelen over twee categorieën: wagens van carnavalsverenigingen elders in Limburg en, nog erger: wagens die sinds jaar en dag bestaan en eenvoudigweg gehuurd kunnen worden, bijvoorbeeld in de Belgische provincie Luik, eventueel met bijbehorende gigantische tractor.
Ik zou daar nog een beetje vrede mee hebben gehad als de prachtige wagen waarmee zondag in Heerlen de CDA-gedeputeerde Ger Driessen in zijn blote kont werd gezet, ook even naar Landgraaf was gehaald, maar Driessen is vermoedelijk heilig hier ter stede, zelfs met carnaval.
Tellen we daar nog de stortvloed aan reclame bij en we komen tot de conclusie dat er tegenwoordig inderdaad wel heel erg grote tractors worden geproduceerd – boeren zoeken mogelijk wel vrouwen, maar als het er om gaat kiezen ze voor de tractor. En dat de straten in Landgraaf breed genoeg zijn om er met reusachtige vrachtwagens te kunnen rijden. Tevens was de optocht een soort openluchtshowroom voor stroomaggregaten.
Zeker, ik zit natuurlijk weer te zeiken, en carnaval is achter de rug (vanavond nog een staartje) maar de ziel is er, op de stoelgang na, helemaal uit.
______