Het halve leger dat mee moet naar Sardinië om zes F16’s in de lucht te houden hoor je niet zeuren, je kunt tenslotte altijd beter in Decimomannu zitten. Trefwoorden: het Zuiden van Sardinië, met stip op de nominaties voor mooiste stranden, mooiste zee en voor lekkerste eten. Ik stel als introductie voor: maloreddus met zeeëgels of kreeft. Of voor de vleesliefhebbers speenvarken met mirte. Voor en na het eten borrelen op een van de vele terrasjes in het al lauwe naburige Cagliari. Dat is nog andere koek dan de Nysted in Ljouwert, wat jullie?
En daar komt nog bij dat het werk feitelijk uitdraait op een beetje landerig rondjes vliegen boven de Middellandse Zee, een enkele keer laag over een min of meer verdacht schip, om te kijken of er tanks en kanonnen voor Gadaffi aan boord zijn en dan maar weer eens op huus aan. Want boven Libisch grondgebied mogen de Nederlanders natuurlijk niet vliegen, op dat punt is ‘onze’ reputatie dit jaar al voldoende beschadigd.
Intussen is onze jeune premier helemaal in zijn sas. Elke dag een ferm Kamerdebat en een ferme persconferentie, wat heet: een persco, waarin de daadkracht van Nederland als natie van koene krijgers weer eens breeduit wordt neergeteld – en ik snap nog méér, want dat had Mark beslist niet gemogen als hij met Femke, Alexander en Job in zee was gegaan.
Zo’n stoere premier, die moeten we natuurlijk niet te veel voor de voeten lopen met allerlei moeilijke vragen uit de Tweede Kamer, waar zich allemaal lui verzameld hebben die rustig achterover kunnen leunen terwijl Mark de verzengende hitte van de nabijheid van Sarkozy en Cameron moet ondergaan, bij het smeden van weliswaar onoverzichtelijke en onuitvoerbare maar wel heul slimme compromissen waarmee de totale verdeeldheid van de NAVO moet worden gemaskeerd. Ga er maar eens aan staan.
Intussen houdt Mark zich ook nog bezig met voortdurend bellen van zijn voicemail en steeds meteen wissen van wat daar allemaal op staat aan telefoontjes van Angela Merkel of zo; ‘Verdammt noch mal, Markus, kannst du wirklich nicht einmal das Telefon abheben wenn ich dir etwas dringend zu empfehlen habe?’ En dringend ontvelen, dat betekent: Befehl ist Befehl. Als zou uitlekken naar de oppositie dat hij dat soort voicemails krijgt, dan kan Mark wel helemaal inpakken.
En, denkt Mark, als die stoethaspels van Rosenthal en Hillen dat nou ook maar doen, hun voicemails wissen; want voor je het weet gaat er zo’n linkse betweter van Nieuwsuur er met een voicemail vandoor waarbij vergeleken het verlies van een Lynx-helikopter een onbelangrijk en wat onhandig aangepakt incidentje gaat lijken.
O ja, denkt Mark verder, terwijl hij enig eigeel uit zijn mondhoek veegt, ik moet even bellen met (mompelt twee namen) of die eventueel bereid zijn op Defensie en BZ te gaan zitten. Watte? Allebei de voicemail aan? Nou moe. Dan maar even regelen dat ik binnenkort ook eens een dagje naar Sardinië kan. Onze jongens een hart onder de riem steken. Toch?
Kreeft, mjam mjam.
_____