Hoe is het toch mogelijk dat de regering die we nu hebben alle lessen uit de geschiedenis heeft vergeten? We hebben de onafhankelijkheid van Indonesië bestreden; is mislukt, waarna een smadelijke aftocht volgde. We hebben in de Koreaanse oorlog braaf meegedaan in opdracht van de VS, het heeft alleen maar dode landgenoten opgeleverd. We hebben heldhaftig Nieuw-Guinea verdedigd en verloren. We hebben steun verleend aan de smadelijk verlopen Vietnamoorlog. We hebben ons bemoeid met de smerige oorlog in Joegoslavië, met als hoogtepunt de vlucht van het Nederlandse leger uit Srebrenica. We hebben ons Irak in laten sjoemelen en zijn daar maar net zonder al te veel kleurscheuren vandaan gekomen. Afghanistan, moeten we het daar nog over hebben?
En Nederland doet intussen net of een zogenaamd slagvaardig rechts kabinet het enige is dat kans ziet ‘schoon schip’ te maken en ‘orde op zaken te stellen’. We gaan opnieuw oorlogje spelen in Afghanistan, we zouden wel eens even laten zien hoe je bedreigde mensen evacueert uit een land waar feitelijk een burgeroorlog aan de gang is en je landt met je helikoptertje op de parkeerplaats van een buitenhuis van de ‘vijand’ – die helikopter staat er nog steeds, met een lege accu, en de Wegenwacht heeft al aan minister Hans Hillen desgevraagd meegedeeld dat het strand van Sirte nogal ver buiten het rayon van die organisatie valt. Stuur er een helikopter op af! En dan komt Mark Rutte wel aan de Tweede Kamer vertellen dat kritiek daarop gratuit is.
Niks van geleerd, dus. En maar goed ook, want anders zouden ze zich wel twaalf keer bedacht hebben, onze ferme houwdegens Mark, Hans, Uri en Maxime om zich zo gretig in die frische fröhliche Krieg tegen Libië te storten. De oorlog waarvan we wel kunnen voorzien hoe die gaat lopen; we geven het zootje ongeregeld dat Libië wil overnemen eerst steun vanuit de lucht – eindelijk mogen onze F16-piloten eens laten zien wat ze waard zijn tegen echte tanks – daarna hebben die jongens met hun pickuptrucks hun wapens dusdanig kapotgeschoten (vooral in de lucht, tijdens vreugderitten door veroverde platgebombardeerde steden) dat ze nieuwe nodig hebben, die leveren we dan ook, en als het stof dan een beetje is neergedaald en Khadaffi gezellig met zijn hele clan op een eiland van Berlusconi in de Caraïbische Zee zit, dan merken we dat we een islamitisch fundamentalistisch bewind in het zadel hebben geholpen (God is on your side) en is de westerse wereld opnieuw in de traditionele aloude aap is gelogeerd.
Heel ouderwets negentiende-eeuws: je loopt nu eenmaal als bevolking en parlement een regering niet voor de voeten die in oorlog is met een machtige buitenlandse vijand. ‘Jullie hebben goed kletsen, maar wij staan met de poten in de modder van de wereldpolitiek,’ zo kun je Rutte’s conclusie van afgelopen nacht samenvatten.
En omdat we zo’n heldhaftige regering niet te hard mogen vallen moeten we niet al te moeilijk doen over het snoeihard pakken van gehandicapten, chronisch zieken, bijstandsmoeders, hulpbehoevende bejaarden – de lijst begint intussen mythische proporties aan te nemen. Uiteindelijk is het geld dat we daar weghalen hard nodig voor die oorlog die we hoe dan ook moeten winnen, van Geert Wilders.
Of in ieder geval zorgen dat de nederlaag zo lang mogelijk wordt uitgesteld. Oorlog is altijd duurder dan je denkt.
_______