Vannacht op de hele uren wel even het nieuws aangezet, want dat is het mooiste van al die oorlogen die wij beginnen: de eerste koene piloten die het vleesgeworden kwaad met een tulband en een jurk direct na het besluit van de Veiligheidsraad een dusdanige klap toebrengen dat hij er een uur later nog van ligt te tollen. De mannen komen terug op thuisbases met prachtige namen: Sigonella en Aviano, op Malta, in Rota, halen bestudeerd de schouders op: ‘Het is werk’ en gaan naar huis waar moeder de vrouw klaar zit met bewonderende wijd opengesperde ogen en hopelijk ook een exquise soupertje.
(O nee, die Italiaanse luchtmachtbases doen natuurlijk niet mee. Berlusconi moet, als het woestijnstof is neergedaald, weer verder kunnen met zijn vriend Mouammar. Wij allemaal, trouwens.)
Maar niks hoor, Hans Jaap Melisse had alleen een paar luide knallen gehoord in Benghazi. Je kunt het ook zo zien: vannacht nog niet per ongeluk een moskee geraakt, geheel gevuld met godvruchtige vrouwen en kinderen.
In Nieuwsuur , voor de gelegenheid opgesierd met foto’s van stoere vliegtuigen, interviewde Twan Huys gisteravond eerst een Libische schrijver die lekker in Londen zit, voornamelijk om te laten horen dat Twan en de Libiër vloeibaar Engels spreken. Daarna wendde Twan zich tot een Nederlandse luchtmachtkolonel van de vliegbasis Leeuwarden die zei in een uurtje of drie in Tripoli te kunnen zijn en meedeelde dat zowel hijzelf als zijn manschappen heel goed in staat zouden zijn hun steentje bij te dragen.
Met een stem alsof hij dacht: en deze keer worden wij lekker niet gevraagd, omdat ze bij de NAVO bang zijn dat wij al tijdens de eerste sortie gedwongen worden op het strand te landen en dan misschien nog wel langer dan veertien dagen ‘in een soort pension’ die gore Libische kost te vreten krijgen en naar obscure tv-zenders moeten kijken, waarna een zoon van de Grote Held, Machthebber van Noord en Zuid, Profeet en Plaatsvervanger van Allah op Aarde meedeelt dat we ook deze vuile spionnen wel terug kunnen krijgen maar dat ze die F16’s houden – een mooie aanvulling op het zootje oud roest dat in de Grote Arabische en Islamitische Universele Wereldrepubliek Libië aangeduid wordt met ‘luchtmacht’.
Na de eerste aanvallen volgt de ontnuchtering, zie boven en verder Joegoslavië. Zonder grondtroepen geen overwinning, de oorlog gaat in essentie nog altijd over man tegen man en dat vinden moderne westerse soldaten steeds vaker ‘heel teleurstellend’.
En dan mogen we nog blij zijn als uiteindelijk Mouammar alsnog wint en binnen drie maanden weer eens gezellig zijn tenten opslaat bij zijn vriend Berlusconi voor een hartige bunga bunga.
Want als die jongens met die mitrailleurs achterop hun pickuptrucks winnen, dan zijn we ongetwijfeld voor vele jaren in de salafistische aap gelogeerd. En hebben we de eerste drie maanden van het jaar 2011 verdaan met volstrekt ongefundeerde illusies. Over de schoonheid en de zuiverheid van de Arabische Lente. En over de cynische wens van de leiders van de westerse wereld dat ‘het volk’ een democratische kans verdient.
__________