Wat is dat toch, met die Hollandse politici? Over de hele wereld met het opgestoken vingertje in de weer, alleen in het Witte Huis, daar houden ze het vingertje voor zich en kruipen ze op hun knietjes het oval office binnen, wie daar ook zit. Helaas heb ik nog geen beelden gezien van Mark, waarmee dan tenminste de beschamende vertoning van Balkie en Schaap de Joop Heffer met Dubya enigszins naar de achtergrond zou vervagen. Maar dat gaat nog komen.
Want zaterdagmorgen weerklonk uit de radio het triomfantelijke bericht dat ’t het Witte Huis had behaagd het Nederlands voornemen om toch weer koloniale troepen naar Afghanistan te sturen in goedkeurende zin ter sprake te brengen. Ik stel me zo voor dat Mark ter zake inmiddels van louter vreugde al enkele malen de hand aan zichzelf heeft geslagen.
Maar waarom mogen de leiders van andere landen – half Zuid-Amerika, en sterker nog, andere Europeanen – gewoon in het Witte Huis komen voor hun glorieus moment zonder dat er mensen voor moeten sneuvelen, en die van Nederland niet? Wij hadden vorig jaar om deze tijd toch heel uitdrukkelijk laten weten dat wij van dat gekruip afwilden, dat wij vonden dat Afghanistan het best in eigen sop kan gaarkoken? Het onbegrijpelijke Nederlandse gedrag zou hoogstens verklaarbaar zijn omdat het de aandacht afleidt van binnenlandse politieke hopeloosheid, maar dat straalt Mark in ieder geval niet uit.
Integendeel. In het gesprek met de minister-president, vrijdag, trof hij zelfs al voorbereidingen voor een krasse manoeuvre: hij zei vrijwel letterlijk dat wanneer de PvdA dwars blijft liggen bij de behandeling van het voorstel om 535 martelaren voor recht en vrijheid naar Afghanistan te sturen, hij, Mark, daarbij uiteraard gesteund door Maxime, er persoonlijk op zal toezien dat Job Cohen wegens hoogverraad aan de VS zal worden uitgeleverd. Job gaat rechtdoor naar Guantanamo Bay, wat ik je brom.
Een soortgelijke gang van zaken doet zich voor bij het project Joint Strike Fighter. Ik heb al ergens gelezen dat in de VS wegens bezuinigingen misschien wel helemaal van het project zal worden afgezien. Maar ik zie de Nederlandse regering – met name als we dan nog steeds een regering van rechtse signatuur hebben – al besluiten zelf dan maar het project verder uit te voeren. Onder het motto: wat moet een land als Nederland zonder enkele tientallen bommenwerpers? Bovendien brengt het minstens honderdduizend banen bij Fokker met zich mee, een argument dat de hele disdcussie meestal doodslaat, en straaljagers schijnen goede handel te zijn.
Daarna kunnen we in het Witte Huis, wie daar ook de baas is, helemaal niet meer stuk. Uiteraard op voorwaarde dat we die honderdduizend werknemers na afloop van het JSF-project allemaal naar Afghanistan sturen.
______