De essentie van een goed begin van het nieuwe jaar is uiteraard een hartig ontbijt. Niet het alles-of-niets ontbijt dat ik in een dolle bui wel eens wil toebereiden, bestaande uit zeewier, gerookte zalm (of gravad lax) eieren, kaas, bacon, ham, tomaat, knoflook en ui en bruine bonen, overgoten met scherpe ketchup – feitelijk wat ze in Mexico huevos rancheros noemen, boereneieren dus.
Nee, ik denk voor de Nieuwjaarsochtend meer aan fertáe, een gerechtje dat mijn vader geregeld maakte. Hij noemde het trouwens fertaja. La Nuova Pirona (1935), het verklarend woordenboek van het Friulaans, zegt dat het een omelet is waarin stukjes salami en ham zijn verwerkt. Maar aan het eiergerecht dat mijn vader maakte kwam geen ham of salami te pas: hij deed wat boter in de pan, smolt daar stukjes kaas in, brak er de eieren overheen en mengde dat door elkaar zodat het een smakelijke geelwitte massa werd.
Vanmorgen maakte ik van dat gerecht een variant. Ik legde plakjes jonge Emmenthaler in de hete boter. Op het moment dat de kaas begon te smelten brak ik er de eieren over, drukte met de vork de dooiers stuk en verspreidde het struif een beetje beter over de kaas. Het gebruik van een zeer goed loslatende antiaanbakpan is onontbeerlijk. Ik deed er wat fleur du sel over en versgemalen zwarte peper en draaide het gerecht langzaam rond in de pan, tot de geur aanduidde dat de kaas licht begon te schroeien. Op het bord ermee – eventueel artistiek half dubbelgeklapt – en opgegeten met een stukje brood erbij. Ik denk dat niemand bezwaar zal hebben dat er ook een glaasje overgebleven prosecco bij werd genuttigd. Jammer dat ik er niet aan gedacht heb er een foto van te maken.
Tijdens het eten bedacht ik dat dit een heel smakelijk gerecht is, niets uit de verfijnde keuken, en dat ook niemand het in zijn hoofd haalt om het te geven als voorgerecht of, in de vorm van een klein vierkantje, als amuse. Ik kan me voorstellen dat je er wat knoflookblad overheen snippert. (Het wordt hoog tijd uitlopende knoflookbollen in een bloempot met voldoende potgrond voor het keukenraam te zetten.)
Dat ‘culinaire’ gebruik, dat hoeft ook niet, het is al mooi zat als ontbijt – ik liet het trouwens volgen door een bordje standyoghurt, gemengd met de cranberrysaus die nog over was van het Kerstdiner. Alleen al om de sneeuwkleur van de yoghurt en de rijkrode kersenkleur van de saus.
Dan ben je het jaar toch maar mooi goed begonnen.
_______