Het leven is toch altijd verrassender dan de meest onwaarschijnlijke science-fictionfilm. Ik zal eens een paar voorbeelden geven. Eerst maar eens even het gevalletje Afghanistan. De nieuwe Nederlandse afvaardiging naar een nieuwe plek in dat land is, zo begrijp ik van de verantwoordelijke autoriteiten, eigenlijk een soort cursus. Een aangepaste middelbare beroepsopleiding. Dat is natuurlijk altijd sympathiek, al zouden veel studenten en docenten in Nederland wel willen dat hun opleiding en hun salaris evenveel aandacht kreeg van de regering. Ik bedoel, dik honderd miljoen euro, dat zie je niet elke dag, wat zou dat per politie-agent kosten? En het is een cursus waar vier F-16’s aan te pas komen, hoe exclusief wil je het hebben?
Wie had vorige week om deze tijd gedacht dat ik mijn steun voor GroenLinks zou moeten heroverwegen? Na de aankondiging van de Rutte-cursus voor de Afghaanse smerissen overweegt Yolande Sap niet alleen daar haar fiat aan te geven, maar het is voor haar ook aanleiding om de moeizame samenwerking binnen de linkse partijen op scherp te zetten. Zo houd je Geert Wilders wel aan de macht. Of anders wel de Vijftigplus partij – Jan Nagel en Michel van Hulten, kwenie, hoor.
De ministers Schippers en Opstelten, dat zijn flinke mensen die, namens het dóórpakkerskabinet Rutte, desnoods met de poten in het bluswater gaan staan. In het geval van hun bezoek aan Chemie Pack in Moerdijk betekende dat: vijftien seconden via een gesloten raam van een brandweerbusje op ruime afstand kijken naar de overblijfselen. Mijn petje af, voor zoveel moed.
Intussen, in Amerika. Die mevrouw uit het Amerikaanse parlement, die had natuurlijk niet neergeschoten moeten worden. Maar het is wel een rare mevrouw: ze is weliswaar Democraat, maar ze wil zonder helm, maar met een pistool, rondrijden op haar motor. Want ze is vóór gewapende zelfverdediging. Tja, dan moet je niet zeuren als een gek daar gebruik van maakt. O wacht, ze is ook vóór een nationale zorgverzekering. Ik neem aan dat ze de laatste is, zeker in Arizona.
In Den Haag willen ze nu een straat naar Ronald Reagan gaan noemen – de man van de Reaganomics, de uitvinder van de elastieken creditcard, van de As van het Kwaad en van het failliet van de wereldeconomie. Noem een zijstraat meteen naar Margaret Thatcher, en doe er tegelijk het Berlusconiplein bij. En wat dacht je van het Geert Wildersplantsoen, de Karzaibrug en de Maxime Verhagensteeg? Die laatste natuurlijk alleen als die doodlopend is. O ja, denk ook even aan de Kunduzlaan, het verlengde van de Uruzganboulevard.
VVD-ers zat die in een van die straten willen wonen.
_______