Omroep Max wordt zo langzamerhand het venduhuis van de publieke omroep. Verbijsterd keek ik naar een nieuwe aflevering van Wie van de Drie. In een uitzinnig decor uit de jaren zeventig – ik herinner me die tijd, zo gortig maakten we het toen echt niet – zaten daar ineens die vier die we toen heel deftig panelleden plachten te noemen, met dat bordje op schoot met drie van die houten plankjes met een nummer erop waarvan je er een omhoog moest zetten als je meende te weten wie van de drie de glazenwasser was. Een leuke vernieuwing zou zijn geweest als aan het eind werd geroepen: Géén van de Drie!
In het panel zelfs één lid dat er zowat veertig jaar geleden ook al bij was: Martine Bijl, die ze vermoedelijk al die tijd in een potje van Hak hadden geconserveerd, want ze zag er, naar Max-maatstaven, nog behoorlijk fris en fruitig uit. De verplichte homo, Arjan Ederveen, die gelukkig geen moeite deed om de uitvinder van de homoseksualiteit, Albert Mol, zijn voorganger in het panel, de loef af te steken. (Hij lijkt wel erg op Anthony Hopkins, trouwens, zo zonder schoteltje in zijn onderlip.) Het geheel aangevuld met de volstrekt onvermijdelijke Ernst-Daniël Smit, als die maar niet gaat zingen, in de rol van Kees Brusse en de al evenmin of het hoofd te ziene Karin Bloemen als gast, die in die korte tijd geen kans zag haar voorgangster Sonja Barend te doen vergeten. (Destijds waren er meer panelleden die elkaar opvolgden, zoals Tonny Huurdeman en Lous Haasdijk.)
De leider van het programma, Herman Emmink, (er waren er meer, het begin in 1963 met Nand Baert) is helaas niet meer beschikbaar wegens overlijden, maar hij wordt vervangen door een echte Max-veteraan, Ron Brandsteder. Om diens en onze kerstdagen niet te verpesten zullen we hier zijn neergang maar niet in detail vermelden.
Je kunt natuurlijk serieus ingaan op overeenkomsten en verschillen tussen toen en nu – ik hoorde deze week bijvoorbeeld nauwelijks een dubbelzinnige grap, waar het vroeger vaak om draaide, met name aangevuurd door Albert Mol.
Wat ik wel zou willen opmerken: er zijn vele ijzersterke formats voor nikserige programma’s in de zeventigjarige geschiedenis van de televisie voorbij gekomen, sommige suffe houden het al een hele tijd vol, ik noem Lingo, maar de uitzending die ik zag gaf er geen blijk van dat Wie van de Drie daar er een van is.
Ach, je moet maar zo denken: het is alleen maar bedoeld voor de donkere dagen rond Kerstmis, en dan ben je blij met elk vlekje paars en oranje. Bovendien: Home Alone 27 is inmiddels ook niet echt geweldig meer, de vertolker van de hoofdrol in die film zit inmiddels alweer een poosje Alone in a Home for the Elderly, (waar ze natuurlijk elke avond aan de buis gekluisterd zitten voor Who of the Threesome) en je kunt nog altijd het advies van Wim T. Schippers – die natuurlijk nooit panellid in Wie van de Drie was – volgen: Een bóek!
_________