De nrc.next van hedenochtend confronteert ons met de fascinerende wereld van de smerige drankjes. En dan bedoel ik niet Jinx, Pinxz en Klinkxx, of hoe die hoogalcoholische suikerwaters voor meisjes van veertien ook weer allemaal heten – als het maar op een z of een x eindigt – maar op, om maar meteen het eerste voorbeeld bij de kop te pakken, het nieuwe product van Brewdog brouwerij in Schotland. Met name de originele verpakking heeft het nieuwe product al meteen een slechte naam gegeven, of het ook smerig smaakt, dat kan ik op die afstand niet zeggen, hoewel, het is een biertje met 55 procent alcohol en het kost 600 euro per flesje, maar dat zegt nog niks, qua smaak. Alleen verkrijgbaar per setje van twaalf trouwens.
De verpakking zou ik trouwens wel origineel vinden: Vier van de flesjes zitten lekker warmpjes in het velletje van een eekhoorn, één houdt er zich schuil in het vel van een haas en de overige zeven stuks hebben de tweedehands jas van een hermelijn meegekregen. Mijn levensmotto staat dus wel even op de tocht, het zou moeten worden omgebouwd naar ‘Ik ben gek op kleine huisdieren, mits met 55 procent alcohol.’ (De oorspronkelijke tekst was: ‘Ik ben gek op kleine huisdieren, mits goed klaargemaakt.’) Als u nu al van verbijstering van uw stoel bent gevalle,n bent u beter bij uw hoofd dan de uitbaters van Brewdog, lijkt mij. Kijk verder maar hier.
Kookschrijfster Janneke Vreugdenhil is al voor de dertigste keer dit jaar op vakantie en laat zich twee weken vervangen door Meneer Wateetons (hier) arguably de origineelste schepper van voedsel en drank ter wereld. Op die lui van Brewdog na, dan, misschien. Het gaat deze week over zelf maken van alcoholhoudende dranken. Gisteren was het bramenwijn (die volgend jaar gedronken kan worden, waarna er een goede kans is dat je er aan overlijdt) en vandaag over cider, die over een paar maanden al goed is, als tenminste de door Wateetons aanbevolen PET-flessen niet ontploft zijn, intussen.
Wateetons kan het niet laten ons nog even kennis te laten maken met twee interessante cocktails, die trouwens die van de Schotse brouwerij in de schaduw stellen. En zelfs de Tequila met een larf er in, die ik persoonlijk ook laat staan. Het gaat ten eerste om Baby Mice Wine, en dat is wat je denkt: rijstwijn met daarin een paar pasgeboren muizen. Ze schijnen zelf naar binnen te moeten wandelen, heb ik elders al eens gelezen. Ach, ze zien er uit als witte boontjes, weet ik uit ervaring, je merkt er niks van.
Dit in tegenstelling tot ten tweede: de favoriete cocktail van onze barman Don, genaamd de New Jersey Turnpike. Het recept: wacht de sluitingstijd af in zo’n Amerikaans café met tien beeldschermen met daarop honkbal, als jij als laatste klant bent overgebleven, grist Don de barmatjes bij elkaar mitsgaders de vaatdoekjes, knijpt die goed uit in een glas (stirred, natuurlijk, not shaken) en stelt je het geheel gratis ter hand. (Er hoeven geen muizen in.) En proost, meneer Wateetons, thanks for sharing!
__________