Dat heeft iedereen natuurlijk wel eens: de tomaten op de markt lachen je verleidelijk aan, ze zijn goedkoop, dus een kilo of drie, vier is zó gescoord. Mogelijkheden genoeg: allemaal verwerken tot een pastasaus, of er met ui, knoflook, paprika en basilicum er een koude soep van maken.
Of een smakelijke lunch, met varianten op het klassieke bruschettamengsel.
Gisteren maakte ik er vier.
De klassieke: tomaat, knoflook, basilicum. Alles min of meer grof gehakt, zout en peper (zwarte lampong) erbij en een scheut olijfolie, mengen en even koel wegzetten.
Dat mengen en koel wegzetten, dat geldt natuurlijk ook voor de andere drie. De peper is een variant die ik lekker vind, je kunt die weglaten of vervangen door fijngehakte spaanse peper. Dat is dan eigenlijk een extra variant.
Dan ditzelfde mengsel, maar uitgebreid met fijngesneden mozzarella.
Heel anders dan: tomaat, fijngehakte platte peterselie, een flinke hand fijn gehakte bieslook, olijfolie.
En de laatste: tomaat, knoflook, koriander, mozzarella, zonnebloemolie.
De verse koriander als laatste verwerken, anders gaan de andere drie varianten er óók naar smaken.
Je kunt een heel klein beetje azijn toevoegen, of een paar druppels limoen- of citroensap.
Wegens de toestand van mijn gebit houd ik het hier bij, maar erg lekker is natuurlijk de klassieke opstelling: geroosterd brood en daarop iets van het mengsel.
Desgewenst kun je de mengsels natuurlijk ook vloeibaar maken in de keukenmachine, even laten uitdruipen en dan op het brood smeren. Of als koude soep eten.
Drink er (niet te veel: het is lunchtijd en u moet nog werken) een Verdicchio dei Castelli di Jesi bij. Of een wit biertje.
______
Op de foto met de klok mee vanaf linksboven: De klassieke, met mozzarella, mozzarella met koriander, de klassieke met peper, tomaat met ui en peterselie.
________