Maar weer over fatsoen in de journalistiek? Nèè. Het weer dan? Kom op zeg. Nou, dan de aswolk. Ja, eventjes dan.
Het schijnt nu zo te zijn, aldus mevrouw Nepperus van de VVD (als ik haar was, liet ik die naam veranderen en nam ik een andere partij), dat aswolk of niet, je het de mensen niet kunt aandoen dat ze naar Schiphol komen en daar merken dat er niet gevlogen wordt. Mevrouw Nepperus vindt eigenlijk, dat iedereen die voor min twee euro een vliegticket heeft gekocht, per dag tweemaal iemand aan de deur moet krijgen die een op de persoon toegesneden weer- en asbericht komt brengen. Vanaf drie maanden voor de vlucht.
Mevrouw Nepperus vindt vermoedelijk ook dat als de aarde op zekere dag is verwoest door de inslag van een middelgrote meteoriet, de overheid, Schiphol en de KLM plannen klaar moet hebben liggen om te zorgen dat ongestoord luchtverkeer binnen twee dagen kan worden hervat.
Als u het nu toch over zinloze bezigheden hebt: Ik heb honderd meter heg, waarvan een deel 165 centimeter hoog is en een deel 2 meter 40, bestaande uit eerste kwaliteit exemplaren van Carpinus betulus, in de wandeling ook wel haagbeuk, niet te verwarren met beukenhaag, want dat is Fagus sylvatica. Die heg staat, meld ik er voor alle zekerheid bij, aan de oost- en de noordzijde zijden van de tuin, plus nog een stukje aan een noordwestzijde. Dat u dat weet.
Die heg moet in de tweede helft van mei glad geschoren worden. Niet alleen omdat dat netter staat, maar haagbeuk, indien hem gelegenheid wordt geboden te verwilderen, produceert binnen de kortste keren een boom van een meter of zes hoog en een kroon van idem dito doorsnee. Ik heb 33 jaar geleden, toen ik een groot deel van de heg plantte, besloten dat ik hem in toom zouden, en volhouder die ik ben: ik ben daar tot nu toe in geslaagd. En half augustus moet het weer.
De moderne tuinier zal nu zeggen: honderd meter, daar ben je in een uur mee klaar! Ja, inderdaad, in het geval je een elektrische schaar gebruikt. Sterker nog: ik hèb een elektrische schaar, de tweede al. Maar bij mij hoor je zeker een week lang het vredige snip-snap van de vlijmscherp geslepen heggenschaar. Dat doe ik niet alleen omdat ik zenuwachtig word van de elektrische. Ik heb namelijk tweemaal bij het karwei de stroomdraad doorgeknipt, en dat geeft een dusdanige knal dat Willem Alexander er van op de vlucht zou slaan.
De heggenschaar, waarmee je bedachtzaam blaadje voor blaadje en takje voor takje afknipt en zodoende de heg veel zorgvuldiger kunt gladscheren, die is pas nieuw en hoewel het uren en uren van saai werk is, kijk ik er toch reikhalzend naar uit, elk jaar weer. Het ruikt lekker, je produceert een lekkere berg rul blad en die mag je allemaal naar het milieupark brengen. Heerlijk, wat heb ik toch een prachtig leven.
________