Niet gekeken naar het premiersdebat. Dat besluit stond helemaal vast toen Jos Heijmans gisteren twitterde: ‘Met Frits Wester aangekomen in De Rode Hoed’. Stop de persen, zou ik zeggen.
We weten het trouwens al. De premier wordt degene wiens partij bij de verkiezingen de meeste stemmen haalt. Dat is al raar: wie de meeste stemmen haalt is daarmee toch niet meteen de verstandigste? De Telegraaf heeft de meeste abonnees, maar dat wil toch helemaal niet zeggen dat het dús de beste krant is? Volgens mijn (strenge) criteria is dat blad niet eens een krant.
De premierskandidaten, bijeen te Amsterdam, zijn, als je het stel even van een afstand met je geestesoog bekijkt, een sorry lot.
Nummer één is een vrijgezel. Ik wil niet discrimineren, als het aan mij ligt mag een premier desnoods een maintenée hebben, maar vrijgezel – dat kan dus absoluut niet. Die is namelijk niet voor niks boven de veertig nog steeds vrijgezel. Die kan niet met mensen omgaan, en al helemaal niet met vrouwen. Ja, met zijn moeder, maar dat telt niet. (Ik bedoel natuurlijk een 'verstokte vrijgezel'. Een oud geworden corpsbal.)
Nummer twee blijkt een man te zijn die het niet interesseert wat hij doet. Ze hebben het hem opgedrongen, maar zijn huiswerk maken, ho maar, en het kan hem niet schelen als dat blijkt ook. Zelfs wanneer hij in de peilingen omlaag schiet, blijft hij voorthakkelen. Bovendien is hij gewoon al te oud voor het vak.
Nummer drie heeft al vier kabinetten laten mislukken en hij schijnt de enige in het land te zijn die dat nog niet in de gaten heeft. Een wereldvreemde lippenknijper die negentig procent van zijn woorden inslikt, en dat schijnt dan volgens kenners nog minder erg zijn dan dat hij die teksten helder over het voetlicht zou werpen.
Nummer vier is een mysterieuze figuur, die nog altijd geen goede verklaring heeft gegeven waarom hij zijn haar blondeert, en die voortdurend aantoonbare onzin uitkraamt – en de rest doet de moeite niet dat ook even aan te tonen.
En dan is er natuurlijk nummer vijf, voorlopig nog hors concours, een mevrouw van zowat zeventig, wier persoonlijke geschiedenis zwaar overschaduwd wordt door het feit dat zij het ooit zinvol en nuttig heeft gevonden te trouwen met Bram Peper. Ik hoef dit toch niet nader toe te lichten? De keren dat ik haar aanschouwde bij Matthijs van Nieuwkerk leek zij niet ten volle te beseffen waar ze was, en haar na enig nadenken gegeven antwoorden werden – door die ingelaste stilte – meteen als wijs en profetisch uitgelegd. Ik ben zelf óver de zeventig, en ik weet dus beter: op die leeftijd ben je alleen nog alert in je eigen omgeving. Daarbuiten voel je je in toenemende mate ontheemd.
Nog twee dingen. Stem niet op de VVD, want als die partij de grootste wordt, zal dat voor bankiers en andere snelle jongens uit het geldwezen, het signaal zijn om meteen weer toe te staan. De paupers betalen. En ten tweede? Ja, ten tweede… Dat was ik vergeten. Nou ja, een ander ten tweede dan maar: Stem op GroenLinks. Maar dat wisten jullie natuurlijk al.
_______