Het regende, en ik zag het meisje van een jaar of zeventien maar heel even door de voorruit van de auto. Ze was bezig weer op haar fiets te stappen, maar ze werd daarbij gehinderd door haar witte harembroek. Ik stelde me voor dat dat ding op haar fietstocht van huis naar school nat was geworden en van een dusdanige stof was dat dat laaghangende kruis een geheel eigen beleid was gaan voeren. Ze keek er een beetje angstig bij, misschien had ze het ding pas aan.
De harembroek grijpt enorm om zich heen. Misschien is het in de grote stad alweer een beetje over, maar hier op het dorp kun je je, als vrouw, nauwelijks meer vertonen zonder zo’n belachelijke zak tussen de benen. Nou ja, ik weet niet of het een verbetering is ten opzichte van de hoogwaterbroek met daaronder zwarte laarsjes, respectievelijk de legging die het op de weg naar beneden halverwege de kuit al opgeeft. beide eventueel verrijkt met zo’n slap capuchonnetje.
Ik heb niets tegen mode, maar wel tegen de volstrekte willoosheid waarmee elke vrouw zich laat meeslepen door de gekste kuren en grillen van… ja, van wie? Hoe komt ineens die enorme berg harembroeken op de markt? Geen idee.
Volgens mij is trouwens een harembroek helemaal geen harembroek – als ik even mag uitgaan van het wellicht ouderwetse idee dat een harem iets is waar vooral veel dames deel van uitmaken. In de gehele Arabische wereld, als ik goed ben ingelicht, is de harembroek zoals wij die kennen niet zozeer een kledingstuk voor vrouwen als wel voor mannen.
De enige keer dat ik een harembroek in de hand had was in Ghardaia.
Ghardaia is een volstrekt middeleeuws stadje, gelegen in de Algerijnse Sahara. Ze hebben er zelfs een aparte variant van de islam. Die keer dat ik er was verkochten ze nog bandjes met raïmuziek, maar daarvan afgezien waren we nog niet veel verder gekomen dan de elfde eeuw. Niettemin was men er gastvrij: op mijn vraag of men er prijs op zou stellen wanneer ik mij er metterwoon zou vestigen, stelde men slechts één voorwaarde: dat ik geen varkens mee zou brengen.
Op de uitgestrekte markt liepen honderden mannen rond met een prachtige tulband, én een ‘harembroek’. Ik ben een liefhebber van Arabische kledij, men kan mij op warme zomerdagen aanschouwen in een witte, ruimvallende djellaba van zachte witte katoen. (Plaatsen ruim te voren reserveren.) Dus ik informeerde of ik ergens zo’n broek kon kopen. Ik werd naar een achteraf gelegen huis geleid, een smalle trap opgestuurd naar een zoldertje, waar tien mannen gehurkt bijeen zaten en een van hen mij een zwarte broek van de gewenste snit aanreikte. Hij zat me als gegoten, zo stelde ik vast nadat ik me, besmuikt, met de rug naar de aanwezigen, verkleed had. Ik voldeed het geringe bedrag en nam de broek mee naar huis.
Ik droeg hem zelden, omdat ik er kort daarna uit groeide. En natuurlijk omdat ik vond dat er voor lul in liep.
Daarover gesproken: ik weet zeker dat die broek weliswaar heel lekker en losjes zit, het volmaakte tegendeel van een strakke spijkerbroek, maar hij heeft ook iets opschepperigs – alsof je al die ruimte nodig hebt voor het opbergen van je geslachtelijke apparatuur.
________-
Zo moet ik destijds uitgezien hebben. De foto is van H&M, die kennelijk de ‘harembroek’ voor mannen in het assortiment heeft of had.
_________