Je woont in een gat in een uithoek van het land. Als het niet 250 kilometer dichter bij Italië was, zou je overwegen nog eens naar een andere plek te zoeken om je metterwoon te vestigen.
Maar eens per jaar is het hier Pinkpop, zijn we het middelpunt van de wereld en weten ze je te vinden, uit Maassluis, uit Den Haag, uit Amsterdam en uit Arnhem, deze keer. De echte habitués, die al jaren hier neerstrijken en ook gaarne worden voorzien van een bed en stevig ontbijt zijn van een generatie die slechts met de grootst mogelijke tegenzin zou neerstrijken met een tentje op de eindeloze, uitgestrekte campings die door de haast militaire Pinkpoporganisatie worden ingericht en bewaakt – al betekent dat niet dat het, vooral met regen, niet binnen de kortste keren in de modder getrapte vuilnisbelten worden.
In het leven van sommige kinderen is de eerste keer Pinkpop een mijlpaal van grote betekenis, al hebben de echte popliefhebbers al maanden zware kritiek op het middelmatige programma dat dit weekeinde wordt gedraaid. Pinkpop is dan ook niet uitverkocht deze keer.
Maar een collega van de krant twittert me het bericht dat hij zelf niet voor de eerste keer Pinkpop bezoekt, maar wel voor de eerste keer als begeleider van zijn dochter van 12. Hij spreekt de hoop uit dat ze het Duits niet voldoende beheerst om de teksten van Rammstein te verstaan. En inderdaad, een van de nummers van dit jolige en enigszins belegen groepje Duitsers begint met de volgende zinsneden: ‘Bück dich - befehl ich dir / Wende dein Antlitz ab von mir / Dein Gesicht ist mir egal / Bück dich’. Je zou bijna de oude mantra roepen: ze hebben nog niks geleerd. Bijna.
De moeder van twee jongens van zestien die ook hier onderdak gaan vinden – ze is zelf niet onbekend met sex, drugs and rock ’n roll als ik me goed herinner – mailt: ‘Wat ontzettend tof van jullie dat onze G. en zijn vriendje D. tijdens Pinkpop voor een nachtje een slaapzak bij jullie mogen uitrollen! Om heel eerlijk te zijn was het deze bezorgde ouders net iets te veel van het goede om G. toe te staan om na afloop in gezelschap van al die beschonken of stoned(d)e rockers te gaan kamperen – het wordt sowieso al zijn allereerste mega-event. Die vuurdoop leek ons al heftig genoeg. Zonder jullie generositeit was het festijn dan ook niet doorgegaan.’ Die jongens weten nog niet dat het Pinkpopterrein van hieruit alleen te voet te bereiken is via een stikdonkere route door bos en veld.
Onze eigen kotertjes zijn dat prille stadium al ruim gepasseerd. Zij voltrekken het al jaren bestaande ritueel: de hele nacht voor Pinkpop wordt doorgebracht op een naburig tankstation, waar het bier rijkelijk vloeit. De campings gaan pas om 12 uur ’s middags of zoiets open, maar de bevolking van het tankstation beukt rond acht uur ’s morgens de poorten al open van camping A en bezet met tent en al de beste plaatsen en haalt, voor de herrie begint, nog wat slaap in. Als het daarvan komt.
Pinkpop is namelijk vooral het feest van het uithoudingsvermogen.
________