Het was 3 december 1957 en eigenlijk is het eerstvolgende ‘jubileum’ 3 december 2012, want dan is het 55 (vijfenvijftig) jaar geleden dat ik in militaire dienst moest. Een nogal onverwachte gebeurtenis, omdat ik pas een paar maanden daarvóór de Nederlandse nationaliteit had verkregen – de enige keer dat ik in de Staatscourant heb gestaan, want er stond op de voorpagina een lijstje dat als volgt begon: wet tot naturalisatie van Sante Brun en twintig anderen. Op de glorie daarvan valt nog wel iets af te dingen: de naam werd genoemd in de wetstekst omdat de namen daarin op alfabetische volgorde staan, en de Sante Brun over wie het gaat was mijn vader – ik naturaliseerde, als minderjarige, vrolijk mee.
Hoe dan ook, voor ik met de ogen kon knipperen was ik gekeurd en werd ik opgeroepen voor ‘eerste oefening’, waarvoor ik gesommeerd werd op de ochtend van 3 december 1957 mij te melden bij de Ernst Casimirkazerne in Roermond, om ingedeeld te worden als recruut-infanterist bij het regiment Oranje Gelderland. Na aankomst kregen we allemaal een stapel kleren en dekens en een kamer waar we de komende weken met 22 man zouden slapen. Op blauwgeruite strozakken, die we zelf moesten vullen. Een lange sergeant betrad de kamer, verzocht vriendelijk om stilte, stelde ons officieel onder de krijgstucht en dat was het sein om eens flink te beginnen te blaffen over wat we allemaal en als de gesmeerde bliksem geacht werden te gaan doen – een uur later stonden we in dat slordige groene pak op de koude, winderige exercitieplaats, in bange afwachting van wat te gebeuren stond.
Gisteren stond ik er weer. Het was aanzienlijk warmer, er liepen veel mensen rond in vrijetijdskledij. Ik was door het wachtgebouw gelopen en had gezien dat je er Cap&Cino kon aanschaffen, stak de exercitieplaats over en stond voor het hoofdgebouw van de voormalige kazerne, waarin nu een aantal winkels was gevestigd die allerlei keukenspullen, vooral pannen en messen, tegen afbraakprijzen te koop aanboden.
De kazerne, gebouwd in 1939, is de afgelopen jaren grotendeels afgebroken voor het vestigen van een designer outlet die na een laatste uitbreiding in 2011 de grootste verzameling winkels van Duitsland en de Benelux zijn. (Zie hier). Winkels die voor een deel schuil gaan achterste Amsterdamse ‘grachtengeveltjes’.
Behalve dat wachtgebouw en het hoofdgebouw is er niets terug te vinden van de kazerne waar ik een tweetal miserabele maanden doorbracht, vóór ik werd overgeplaatst naar de verbindingsopleiding in de Frederik Hendrikkazerne in Vught. Maar gisteren gebeurde het voor de tweede keer op diezelfde plek: dat ik een nieuw pak kreeg, ditmaal een zandkleurig linnen kostuum. Ik heb er bijna 53 jaar op moeten wachten. Maar ik ben er wel aanzienlijk tevredener over dan over dat veldtenue, kleur legergroen, van toen.
_______