Natuurlijk zou ik het kunnen hebben over de rekenkundige vermogens van onze vriend uit Venlo. Voorlopig stel ik vast: hij heeft iets met zijn wenkbrauwen gedaan.
Nee, de meer wezenlijke zaken, die houden mij nu bezig. En dan niet eens op de eerste plaats Kirgizië, al zag ik daarover vanmorgen in nrc.next een intrigerende foto, als een pas ontdekte tot nu toe volkomen onbekende Pieter Breughel de Jongere, getiteld ‘Bekkensnijden op de kermis in Lutjewier’.
Nee, ik wilde even naar de geheel andere kant van het geweldsspectrum: de atoombewapening.
Laat ik nou een tijdje gedacht hebben dat we daar alweer een poosje helemaal van af waren? Ja, er lagen zowel in Rusland als in Amerika nog wat van die dingen te roesten, die in Frankrijk zal nog wel zo’n mooi wit museumstuk zijn als die keer dat ik hem zag, op de luchtmachtbasis Marignane bij Bordeaux, Israël heeft er een paar, en Pakistan (al is die kolengestookt, vertelt men mij) en dan India en China natuurlijk en nog wat andere landen met mannen met kleine piemeltjes en dus grote bommen.
En in Iran en Noord-Korea zijn de piemeltjes zo klein dat ze de bijbehorende manskerels alsnog óók wel zo’n ouderwetse atoombom willen, al moeten ze daar eerst de eigen bevolking voor uitroeien. En als dat ding klaar is, en ze willen het gebruiken dan zullen ze hem zo moeten maken dat hij door vier man (de laatste) opgetild kan worden en te voet naar Washington of Tel Aviv gebracht, al naar gelang uw bijzondere hobby. Waar dan blijkt dat ze de lucifers vergeten zijn.
Maar nee, Obama en Medvedev blijken nog gewoon over een voorraad vermoedelijk werkende atoombommen te beschikken. Voldoende, neem ik aan, om de wereld ongeveer tienduizend meer naar de ratsmodee te helpen. Eén keer, of, vooruit, twee keer, lijkt mij persoonlijk ook voldoende en in dat licht is het natuurlijk gezeik om tegen dat Chinese kolenschip op het koraalrif te zijn of tegen een tweede kerncentrale in Nederland, en al helemaal om te weten hoeveel een allochtoon kost – wat kost trouwens een ultrarechtse politicus? – maar dat zie ik toch verkeerd, blijkbaar en daarom is een nieuw verdrag helemaal geen overbodige luxe. Obama heeft deze week al wel beloofd dat hij geen atoomwapens meer wil moderniseren. Wat is dat, moderniseren van een atoomwapen? Een likje verf geven? Een iPad erin monteren?
Ik begin, geloof ik, oud te worden. Ik lees intussen dat achttien kennelijk steeds minder verenigde Staten van plan zijn de zorgverzekering van Obama alsnog naar de ratsmodee te helpen, en al helemaal als Obama niet rap Iran en Noord-Korea van de kaart veegt. Daarom heeft de Amerikaanse president dat ook beloofd: Iran en Noord-Korea mogen als enige landen wel degelijk genuked worden. Met oude bommen. Kan best, als je op tijd je vingers terugtrekt.
De vraag is op China of een ander land daarna toch met die twee solidair blijkt te zijn en met de voorhanden atoombommen Washington DC plat legt, bij wijze van waarschuwing.
Nou ja, dan gaat de zorgverzekering vanzelf niet door.
Het leven is een kwestie van prioriteiten stellen. En ineens zie ik het bekkensnijden in Lutjewier als een groot en cultureel verantwoord goed, dat mag een paar centen kosten.
________