Het duurde vanmorgen om kwart over vijf toch zeker een seconde of dertig vóór ik het door had. De nrc.next was ineens tweemaal zo groot geworden. Eerst dacht ik nog dat het er aan lag dat er geen nietjes in zaten – dat gebeurt wel vaker. Maar toen ik ineens, liggend in bed, enorm aan het worstelen was met grote lappen papier, toen drong het tot me door: het is 1 april en dit is de grap van nrc.next. Een geheel nieuw type aprilgrap, trouwens, want we hoefden gelukkig nergens in te trappen. Heel goed, want ook op 1 april heb ik enorm de pest gezien aan practical jokes.
De echte aprilgrap is uiteraard een kantoorgrap in Jiskefetstijl. Span een vel krimpfolie over de toiletpot maar onder de bril bij de dames en ga alvast staan lachen, zoiets. Ga jij de telex eens vegen, zei de chef redactie tegen de groenste leerling. Eerst waren natuurlijk alle bezems uit het gebouw verwijderd.
De grap van nrc.next bereikte natuurlijk zijn absolute hoogtepunt in de column van Jan Blokker, die nog uit de tijd van het ooievaarskuitenvet stamt. Hij stelt ons meteen gerust: dit nummer van nrc.next is nog maar het nulnummer. ‘Reken niet meteen op morgen. Maar de trend is gezet: de krant verdient breedte.’ Hij rekent meteen ook even af met Arnon Grunberg, die bij de nieuwe nrc.next gesolliciteerd zou hebben en impliciet met de Volkskrant, want daar draait het bij Jan Blokker altijd op uit: diens rancune zit diep en doordrammen, dat kan hij, daar kunnen Meisje May en Kereltje Pechtold over meepraten.
Waar we allemaal over konden meepraten was de kilometerheffing. Gisteren publiceerde de ANWB de uitslag van de ledenraadpleging over dit inmiddels van de agenda afgevoerde onderwerp. Ik ben meteen begonnen te lezen in die 259 pagina’s, ik heb voor het schrijven van deze regelen de lezing even moeten onderbreken, want als er iemand niet over één nacht ijs gaat, dan is het verdulleme wel die Van Woerkom. Het kost een paar centen (ik geloof dat ik inmiddels tegen de 200 euro per jaar betaal) maar dan levert die man ook kwaliteit en kwantiteit.
De stukken lezen zelfs af en toe als het scenario voor de opvolger van Avatar. We komen achtereenvolgens tegen: de Vasthoudende Critici, de Overtuigde Aanhangers, de Ongeruste Twijfelaars en de Optimistische Twijfelaars, en die ontmoeten elkaar dus elke dag bij het knooppunt Everdingen, stel ik me zo voor, waar je dan weer een speciaal brilletje nodig hebt om het allemaal in 3D te kunnen zien. Eigenlijk bestaat het rapport uit drie zinnen: 1. Lui die zien aankomen dat ze nú op andermans kosten rijden en er bezwaar tegen dán op eigen kosten te moeten gaan rijden. 2. De meeste anderen zijn het er over eens dat betalen voor wat je rijdt en niet voor wat je hebt heel eerlijk is. En 3: niemand wil het fileprobleem oplossen door rijden in de spits duurder te maken. Het was net zo gezellig, bij Everdingen, denk ik. (Hier aan de grens hebben wij dan het extra voordeel dat we daarop kunnen besparen door in Duitsland voor de helft van de Nederlandse prijs te gaan tanken.)
Het leukste van de ANWB-rapportage is niet het rapport zelf, maar de reacties van wat tegenwoordig ‘de homo reaguris’ heet. Een daarvan (van de tot nu toe 550) wil ik hier even aanhalen, in zijn simpele directheid: ‘Er werd in de vraagstelling niet gevraagd of er tegen of voor gestemd kon worden. Het waren ook suggestieve vragen, dus ik hecht aan deze uitkomst dan ook geen waarde.’
Nederlanders willen namelijk ‘ja’ of ‘nee’ kunnen antwoorden. Of eigenlijk alleen maar ‘nee’.
Wij zijn een oprecht, tevens simpel volkje.
_________