Uiteindelijk gaan de jaren toch tellen, zal ik maar zeggen. Ik bedoel: ik heb deze week besloten mijn Twittergebruik te beperken, internetten met de telefoon vind ik echt onzin, en lijkt me hoogstens nodig en/of nuttig als je een winkel hebt waar je veel geld mee moet verdienen. Twitter en alle andere ‘sociale’ sites worden trouwens steeds meer fansites voor Bekende Nederlanders die om de haverklap trots melden hoeveel followers ze hebben – zelf volgen ze uiteraard vrijwel niemand, hoogstens een paar andere BN’ers.
Hoewel ik natuurlijk die ene volgster niet zou willen missen die mij toetwittert wanneer ze opstaat en/of naar bed gaat en wat ze eet en die, ondanks dat ze in de twintig moet zijn en een serieuze baan heeft, haar telefoon zo heeft ingesteld dat die automatisch twittert waar ze zich bevindt. Heel vaak, vreemd genoeg, in een speelgoedwinkel. Ze gamet namelijk.
Op één punt schijn ik enorm vooraan te rennen, en dat is kopen op internet. Boeken, cd’s (die op zich weer ouderwets zijn, natuurlijk) en dvd’s, koffie, planten, een tv, computers, huishoudelijke apparatuur zoals een wasmachine en een wasdroger, kleding, stedentrips, bloemen, wijn, diverse camera’s, een laddertje – ach, je kunt het zo gek niet bedenken of ik heb het al eens via internet aangeschaft en vrijwel altijd zeer tot mijn genoegen.
Gisteren hoorde ik een interview met een meneer die elk jaar de wedstrijd voor de beste ‘Thuiswinkel’ organiseert, en die kondigde alweer het einde van de Thuiswinkel aan. Want, zei hij, de mensen internetten tegenwoordig steeds meer per telefoon, en daarbij hoef je dus niet thuis te zijn. Ik zie het voor me: ik bedenk wel eens, terwijl ik in het bos wandel: zou ik toch die nieuwste versie van de Olympus Pen EP2 kopen? Hij kost kaal duizend euro, maar dan heb je ook wat. Dus even later kom je het bos uit, een camera rijker en duizend euro armer, en natuurlijk net dat ene sleutelbloemetje niet gezien. Het leven bestaat uit het maken van keuzes, dat wordt je dan ineens heel duidelijk. Maar ja, wat heb je aan een sleutelbloemetje als je een Olympus Pen EP2 kunt hebben?
Het gaat nog verder, zei de meneer van de Thuiswinkelwedstrijd, en hij schetste een toekomstbeeld. ‘Je staat met je telefoon in een winkel te kijken naar iets dat je wellicht zou willen kopen, je haalt de telefoon even langs de streepjescode en je hebt alle bijbehorende informatie, zelfs of het begeerde apparaat ergens anders goedkoper te krijgen is. Zo nee, dan kun je zien of het in het magazijn van de winkel voor het grijpen ligt. En zo ja, dan haalt de magazijnbediende het wel even voor je op, je betaalt per Ideal, en je verlaat de winkel, duizend euro lichter en een illusie armer.
Want terwijl je denkt dat je nu wel heel erg ultramodern, wat zeg ik, vet cool bezig bent, heb je gewoon een aankoop gedaan bij de sinds jaar en dag bestaande winkel voor contactgestoorden, de Kijkshop.
_______