Ik voel me natuurlijk een beetje schuldig, zoals iedereen die de laatste jaren zijn boeken liet komen via internet en dus niet meer kocht in de zaak van Wim Winants aan de Raadhuisstraat in Heerlen. De zaak is failliet. Dat wil nog niet zeggen dat ze daarmee ook opgeheven is, maar treurig blijft het. In een culturele woestijn als de voormalige Oostelijke Mijnstreek (tegenwoordig ‘Parkstad Limburg’) was het nog een wonder dat de zaak van Winants al die tijd was blijven bestaan en ook schijnbaar een florerend bestaan leidde. Niet zolang geleden nog grondig verbouwd, met een prachtige houten vloer; een zaak waar de boekenliefhebber vele jaren binnen sloop, een paar pagina’s las, eigenlijk zonder iets te kopen weg wilde gaan maar toch in de verleiding kwam en wat kocht. Ze hadden een mooie collectie, ook Engelse en Amerikaanse literatuur en tot het gemak van de internetboekhandel ontstond, kocht ik er ook vrijwel al mijn boeken.
Winants ging op een gegeven moment in die trend mee, maar het was wat aan de late kant, ik had in ieder geval een beetje ‘de loop’ naar Bol, Proxis, Barnes&Noble, Amazon, Van Stockum, Bonardi, waar de keus natuurlijk ook letterlijk eindeloos veel groter was.
Daar komt bij dat ook de meer simpele boekhandels, zoals die van Bruna, de laatste jaren op het gebied van de actuele literatuur een enorme inhaalslag hadden gemaakt – ik kan hier desgewenst voor het laatste nieuwe op het gebied van het koningshuis, voor chicklit en vertaalde Spaanse ‘hits’ ook terecht in het winkelcentrum om de hoek. Dat doe ik vooral als ik boekenbonnen hebben, want die kun je nog altijd niet inwisselen op internet – waarom eigenlijk niet?
In gebieden waar een groot lezend publiek voorhanden is, zoals in de grote steden in het westen van het land, heeft inmiddels de laatste kreet op boekhandelgebied zijn intrede gedaan, de gezelligheidsboekhandel. Die zag je tien, vijftien jaar geleden in Amerika: enorm groot, geweldig gesorteerd, inclusief een ramsj-gedeelte, met gerieflijke banken waar je rustig kon gaan zitten lezen in een boek dat je niet had aangeschaft, waar je een kleine maaltijd kon nuttigen en/of een kopje koffie of thee drinken of een glas wijn. Het schijnt in Nederland ook te bestaan, onder andere bij een zaak in Den Haag. Maar als jullie het niet verder vertellen: ik heb er nog nooit een van binnen gezien en ik weet dus niet of Broese & Kemink in Utrecht of Dominicanen in Maastricht inmiddels in deze zin zijn veranderd.
Hier in ‘Parkstad Limburg’ kom ik maar hoogstzelden iemand tegen die weleens een boek leest. Dus naar zo’n gezellige tent kun je rustig fluiten.
Voortaan voor de boeken naar internet en Bruna, er zit niet veel anders op, vrees ik. Dus eigenlijk blijft alles bij het ‘oude’.
Nu voel ik me nog meer schuldig.
______