Je hebt van die dagen dat de onderwerpen zich verdringen in het denkhoofd van de columnist. Vandaag zijn het zelfs onderwerpen die met elkaar in verband staan: Plastic Heroes, zout en de waterstanden van hedenmorgen half tien, verstrekt door Rijkswaterstaat.
Eerst maar eens het zout. Dan ben je dus minister van Verkeer en Waterstaat en onderweg naar politieke onsterfelijkheid, gaat het ineens over zout. Camiel heeft nog tienduizend ton liggen, maar dat gaat hij bewaren voor de A2, A58, A16 en A13, want anders komt hij natuurlijk nooit meer op tijd in Den Haag, vanuit Vallekeberg. Ik heb hier nog wel wat zout, anders: zwart zout uit Hawaii, rose zout uit de Himalaya (nog wel even fijn malen) rookzout uit Denemarken, een zakje grauw zout uit Trapani, speciaal gekorreld zout voor op de pretzels, gewoon ordinair grof zeezout, echt origineel Jozozout uit Boekelo en fleur de sel uit de Camargue, waar ze gul van kunnen uitdelen omdat daar de wegen nooit glad zijn. Het badzout is helaas op. Ik gebruik het zelf allemaal niet tegen het ijs, ik kijk wel uit: de planten in mijn tuin hebben een pesthekel aan zout. Die langs de snelweg trouwens ook.
Tip voor Camiel: leer Nederlandsen automobilisten eens echt autorijden, dan heb je voortaan veel minder zout nodig.
Minister Cramer, die over de opwarming van de aarde gaat, is boos omdat ze bij de Verenigde Naties denken dat Nederland voor meer dan de helft onder de zeespiegel ligt. En dat is maar voor een kwart! In plaats van dat ze blij is dat ze bij de VN inmiddels weten dat Nederland niet al lang onder de zeespiegel is verdwenen en sindsdien iedereen met wijde broeken aan op klompen over het wateroppervlak schaatst, achteloos hier en daar een bosje tulpen strooiend en een originele Van Goghreproductie opstellend.
En dan natuurlijk de Plastic Heroes. Persoonlijk zie ik niet in waarom het geen 'Kunststofhelden‘ zou kunnen heten, maar dit uiteraard terzijde. Zestien Limburgse gemeenten hebben gehoord dat in Maasbracht een bedrijf zit dat kunststof gewoon uit uw bak met restafval vist en dat dat goedkoper is dan het gescheiden ophalen waar we nu net een beetje aan gewend zijn (Al zien die bergen zakken op ophaaldag er wel heel erg uit als een Filipijnse of Napolitaanse vuilnisbelt.)
Dat bedrijf in Maasbracht beweert dat wat het doet veel goedkoper is dan die Plastic Heroes. De eigenaar, die zich voor de gelegenheid een ‘Hollands‘ accent had aangemeten, zei iets cruciaals: ‘Natuurlijk, wij zijn een commercieel bedrijf, wij willen er aan verdienen.'
En de wethouders van die zestien Limburgse gemeenten natuurlijk ook. Nadat ze met de Maasbrachtenaar hadden gesproken, waren hen de plastic schellen van de ogen gevallen en pleitten ze voor de zaak van die zelfde Maasbrachtenaar. Je kunt natuurlijk zeggen: gooi uw vuilnis gewoon in de velden en dreven om u heen, dat is het goedkoopste.
Dient zich automatisch een nieuw onderwerp aan: corruptie. Maar daarover wellicht een andere keer.
_________