Fong-Leng, de naam van deze figuur uit de Nederlandse modewereld zegt inmiddels niet buitengewoon veel meer. Ze zat laatst in DWDD en daar deed ze nogal laatdunkend over het boekje dat de aanleiding was tot haar optreden daar, getiteld ‘Fong-Leng‘ door Karin Schacknat. Daar had ze niet helemaal ongelijk in, het boekje ziet er nogal onooglijk uit, waardoor met name de essentiële illustraties er vrij magertjes uitkomen. Ook typografisch is het boekje niet veel beter dan een ramp.
De (nogal summiere) inhoud geeft Studio Fong-Leng vooral een achtergrond in de vorm van een beeld van de modewereld van de jaren zestig, zeventig en tachtig. Fong-Leng wordt volgens de gegevens in het boekje dit jaar 72, en haar glorietijd in de mode ligt inmiddels al meer dan vijfentwintig jaar achter ons (en haar). Volgens Schacknat schildert ze nu en doet ze aan binnenhuisarchitectuur. Veel krijgen we daar niet van te zien. Ze woont al vele jaren samen met de schilderes Gerti Bierenbroodspot, naar verluidt in Toscane.
Uit het boekje van Schacknat blijkt dat Fong-Leng in 1971 een (aanvankelijk piepkleine) eigen zaak opende in Amsterdam. Vanaf 1974 produceerde haar ‘studio‘ de extravagante kledingstukken waardoor zij beroemd zou worden. Het waren ingenieus in elkaar gezette constructies, die weliswaar draagbaar waren maar soms loodzwaar en door hun omvang enigszins hinderlijk bij het verrichten van activiteiten. Niettemin vonden ze een tijdlang aftrek bij met name nieuwe rijken in de Randstad, voor wie geld nauwelijks een rol speelde. Een van haar grote klanten was de magisch realistische schilder Carel Willink, die veel geld besteedde aan het aankleden van zijn toenmalige vrouw Mathilde den Doelder.
De kenner zag onmiddellijk aan de kledingstukken dat deze door vaklui in elkaar gezet moesten zijn, en Fong-Leng had geen enkele opleiding in deze sfeer. Ze was van beroep feitelijk persfotografe. Het is dan ook niet buitengewoon wonderbaarlijk dat de glorietijd van Studio Fong-Leng samenviel met het dienstverband van een jongeman die in 1974 in haar dienst was getreden, Berry Brun ─ mijn broer, toevallig. Na zijn vertrek omstreeks 1985 draaide de al ingezette neergang uit op een faillissement in 1987.
Volgens het boekje van Schacknat noemde Fong-Leng Berry haar ‘kroonprins‘, maar insiders wisten al die tijd dat Berry Brun vooral een soort slaaf was ─ waar hij zich vrijwillig in schikte. Haar rol was in die periode vooral die van het scheppen van faciliteiten voor de steeds uitzinniger wordende creaties.
Berry zou uiteindelijk door zijn relatie met Fong-Leng zijn carrière kunnen voortzetten op een manier die hij geheel op eigen houtje, onzakelijk als hij was, wellicht niet voor elkaar gekregen zou hebben.
Karin Schacknat interviewde Berry in 1994, ruim twee jaar voor hij overleed. Ook toen bleef hij loyaal aan Fong-Leng en beet niet door, zijn kritiek op haar was vooral dat ze was blijven vasthouden aan inmiddels verouderde ideeën over mode en kleding. ‘Wat afschuwelijk om net op modegebied met verjaarde gegevens te werken,‘ zei hij. Hij was toen zelf al een toonaangevend docent aan de gezaghebbende modeopleiding van de Arnhemse Kunstacademie, en had hij bijvoorbeeld Victor en Rolf onder zijn hoede gehad.
Feitelijk mogen we al blij zijn dat mevrouw Schacknat Berry tenminste nóemt in haar boekje ─ zij het dan dat ze dus niet tot het noemen van man en paard komt ─ en dat is wel anders in de autobiografie van Fong-Leng die enkele jaren geleden uitkwam en waarin zij, in haar onverbloemde zelfverheerlijking, Berry nauwelijks noemt.
Karin Schacknat heeft een dappere poging gedaan de ware geschiedenis van Fong-Leng zo dicht mogelijk te benaderen. Maar gezien het feit dat ze kennelijk niet bij álle bronnen kon en te veel waarde heeft gehecht aan de mededelingen van de ‘ontwerpster‘ zelf, is het verhaal toch onaf gebleven. Mede doordat de schrijfster wel enkele belangrijke figuren buiten Fong-Leng heeft geinterviewd, maar er zijn er veel meer. Het is jammer dat die buiten beschouwing zijn gebleven.
Het echte boek over Fong-Leng moet nog geschreven worden, dus.
_________
Op de onderste foto Berry’s nichtje Cleo in 1975, in de door hem ontworpen communiejurk
__________