Het sneeuwt onafgebroken zes weken en nu is het genoeg. Toen we alleen nog maar het KNMI hadden, en de Wind- en Stormwaarschuwingsdienst, toen hadden we nog normale winters. Op 1 februari 2002, om maar eens willekeurige datum te noemen, vierden we uitbundig de verjaardag van Djamila in de tuin, met een schitterende barbecue en heel veel drank, terwijl een stralende zon zorgde dat het 18 graden werd. Dat hield natuurlijk niet echt over, maar wij deden het ermee. Tegenwoordig snakken ze zelfs onder de pensionado‘s die in de winter hun reumatisch en artritische knoken willen verwarmen aan de Spaanse Costa‘s naar een dagje waarop het achttien, of desnoods zestien graden wil worden.
Gisteren hoorden we mensen nog plannen maken om de sneeuw gewoon terug te sturen, maar ja, hoe doe je dat? De afzender, die zich wijselijk niet laat zien, heeft het gemakkelijk, die maakt domweg gebruik van de zwaartekracht. Maar omgekeerd, dat is andere koek, waar haal je voldoende koelboxen vandaan om die hele rotzooi in te pakken? En wat dan? Omhoog gooien, die dingen? Ik word eerlijk gezegd al moe als ik er aan denk. Bovendien is dit gewoon een overheidstaak. Zouden we, met de gemeenteraadsverkiezingen voor de deur, daar onze raadsleden eens op aanspreken? Ik stem op degene die concreet zorgt dat die rotzooi óf wordt teruggestuurd, óf door de beloofde opwarming van de aarde ervoor zorgt dat die witte rotzooi door de rioolputten letterlijk afdruipt. Dat is dan meteen ook een oplossing voor het zouttekort.
Met name de linkse partijen laten hier vooralsnog een mooie taak liggen. Die hebben ons toch warme winters en mooie zomers voorspeld? Hebben jullie geen connecties in die kringen?
Een linkse knakker hier ter stede wees me er net op, dat de sneeuw natuurlijk een complot is van het grootkapitalisme. De wegenbouw kan weer jaren vooruit met de reparaties aan de wegen, de auto-industrie fleurt op nu alle auto‘s hopeloos verroest uit de zoutste winter aller tijden te voorschijn komen, de isolatiebedrijven hebben de komende zomer en herfst de handen vol aan het winterproof maken van tienduizenden woningen waarin de bewoners deze winter hebben zitten vernikkelen of zelfs een eenzame dood zijn gestorven.
Weer een ander die ik raadpleegde wees met de beschuldigende vinger naar alle commerciële weerbureaus die we tegenwoordig hebben en die de wildste winters en zomers bedenken, want aan sneeuw- en ander alarm valt enorm veel te verdienen. Het schijnt dat Piet Paulusma al een goed heenkomen heeft gezocht op de Seychellen waar ze niet blij met hem zijn: daar sneeuwt het nu ook en er zijn plannen voor een elfeilandentocht.
Nee, we moeten echt terug naar 1953, toen het op 1 februari nog gewoon stormde, zoals duizenden jaren daarvoor het geval was. Ik hoor nog die plechtige stem die vanuit de Radiodistributie klonk en die meedeelde dat de zware noordwesterstorm die op de Noordzee woedde in combinatie met springtij had geleid tot het uitroepen der noodtoestand.
Springtij, noodtoestand: ook dat horen we tegenwoordig niet meer. Daar steken files van 24 kilometer vóór zeven uur ‘s morgens toch bleekjes bij af.
Er móet iets gedaan worden. Nu.
_______