Ethiopian Airlines, dan denk je aan vliegtuigen die de Italianen bij hun overhaaste vlucht in 1941 uit Addis Abeba hadden achtergelaten, mooie ontwerpen, slimme vliegtuigen maar natuurlijk intussen enigszins gedateerd. Als je een beetje rondreed in Addis en omgeving ─ de laatste keer dat ik er was is alweer vijfendertig jaar geleden ─ was de algemene indruk van absolute stagnatie, van mensen die zich zeer waardig gedroegen maar geen cent te makken hadden en een bevolking die vooral bestond uit honderdduizenden honden die de mensen van de stad en omgeving ‘s nachts wakker hielden met hun golven van geblaf. Op de markt van de stad, toen nog ‘mercato‘ geheten,
krioelde het van de mensen maar nog meer van katgrote ratten. Nou ja, daarover later meer details. Bijvoorbeeld over haviken die de ratten tijdens de vlucht uit de rechterpoot nuttigden.
Ik was in Addis aangekomen vanuit Nairobi in Kenia, met een vliegtuig van Ethiopian Airlines, en ik vond dat toen wel een wondertje. Het toestel was een aftandse Boeing 707 die er uitzag alsof hij diverse aanrijdingen had gehad en ook de nodige parkeerschade had opgelopen. Het was vrijwel geheel gevuld met pelgrims die onderweg waren naar Djeddah. Sommige mensen hadden levende kippen of geiten op schoot en ik kreeg al een visioen van een in het gangpad gestookt houtvuurtje.
Het toestel reed naar de startbaan en bleef daar vervolgens twee uur staan met de airco uit, omdat een instrument in de cockpit verwisseld moest worden en dat maakte eigenlijk wel een betrouwbare indruk: voor hetzelfde geld waren ze gewoon opgestegen zónder dat apparaat. Het rook niet buitengewoon aangenaam in het toestel toen het eindelijk opsteeg.
In Addis was het de bedoeling dat ik door zou reizen naar Asmara in Eritrea. Ik zat al in de Dakota die erheen zou vliegen toen een Ethiopische officier het toestel betrad en mij meedeelde dat hij niet voor mijn veiligheid kon instaan. ‘Dat doe ik dan zelf wel,‘ zei ik stoer, maar dat was niet de bedoeling ─ ik mocht gewoon niet naar Asmara.
Zo kwam ik in het Hilton Hotel in Addis Abeba terecht, waar ik voornamelijk zat te verlangen naar een idee van de Ethiopische keuken. In het hotel kreeg je namelijk uitsluitend eerste klas uit Europa ingevlogen voedsel, waaronder dikke sappige biefstukken. Er waren veel westerlingen in het hotel, niet alleen wegens de Hollandse suikerfabriek in de buurt maar ook omdat veel vliegtuigen uit Europa op het vliegveld van Addis een grote onderhoudsbeurt kregen. Dat droeg al een beetje bij aan een gevoel van betrouwbaarheid van het lokale luchtwezen.
Op de dag van vertrek naar Nederland kreeg de uit Kigali afkomstige Boeing 747 van Air France bij de landing in Addis zes lekke banden. Daardoor miste ik in Caïro het KLM-toestel naar Amsterdam en bracht ik een eenzame nacht door in Parijs, in plaats van de geplande gezellige nacht in Amsterdam.
Maar over Ethiopian Airlines: wat mij betreft geen kwaad woord.
__________