Nee hoor, zo traditioneel zijn wij niet, een kerstdiner? Heb je de horrorverhalen daarover wel gelezen in de krant? Dat zestig procent van de kerstdiners (in Engeland, maar toch) eindigt in het elkaar inslaan van de hersens? Komt nog bij dat je tegenwoordig niet kunt volstaan met een bordje groentesoep, een sudderlapje met bloemkool en gekookte piepers met su, griesmeelpudding na. Nee, dat moet allemaal hazenpeper, reerug en gevulde hertenreet (© Kees van Kooten) zijn met carpaccio van Spitsbergens sneeuwhoen vooraf en schuim van chocola op een bergje van Geldropse kletskoppen ná wat de klok slaat.
Je stond er urenlang met roodbezwete kop voor in de keuken, de hertenreet bleek helaas van een niet goed ontkloot mannetje, het sneeuwhoen was eigenlijk een ouwe soepkip en de Geldropse kletskoppen zijn gewoon thuisgebleven, terwijl het chocoladeschuim later nog eens opnieuw geprobeerd moet worden. De rode wijn heeft natuurlijk kurk, de champagnekurk breekt af en laat zich verder niet verwrikken, totdat de hals afbreekt, de kerstboom vliegt in brand en bij het vaststellen van de schuldvraag worden pijnlijke geheimen onthuld.
Nou goed. Onder een kerstboom kon ik niet uit, dus die staat er. Ik heb hem zelfs zelf moeten kopen, en bij thuiskomst was iedereen ontevreden: de boom was te klein.
Onder een kerstdiner trouwens ook niet en dus gebeurt wat al jaren gebeurt: wij gourmetten. Behalve dat dat de tijd van in de keuken staan behoorlijk bekort, is er ook een goede praktische reden voor. We zijn met zijn vijven en twee daarvan hebben een vorm van voedselfobie en nog een is allergisch voor schaal- en schelpdieren. Maar allemaal willen ze wel iets bakken op de royale Princess anti-aanbak sukiyakiplaat, variërend van aardappelen en brooddeeg tot Duitse worstjes en hamburgers.
De twee die nergens last van hebben ─ onder wie uw scribent ─ storten zich op de grote gamba‘s, traditioneel met knoflook en rawit, en de spiesjes met vis en groente. Iedereen pakt wel een met gehakt gevulde paprika uit de oven, en grillt zijn eigen paprika en/of courgette. Mootjes zalm op het vel en in mondzame stukjes gesneden entrecote (ieder met eigen vetrand) completeren de boel.
Natuurlijk maakt ook hier de traditie zich breed, in de vorm van een schaal aardappelsalade, bestaande uit, inderdaad, gekookte piepers, een ui, fijngehakte augurken, een kleingesneden appel, een flinke kwak mayonaise, een mespuntje kerriepoeder. De traditie wil ook dat het geheel wordt afgemaakt met drie druppels maggi. Goed brood er bij, witte wijn, rode wijn, bier, vruchtensap.
IJs als dessert, wellicht met kakimoes.
En daarna de cadeautjes.
De kerstboom is er praktisch achter verdwenen, dat is natuurlijk ook een voordeel van een klein exemplaar ─ dat scheelt ook in het aantal geschenken.
______