Alles dat uit Italië komt vinden ze lekker, de nieuwe italianisanten, zelfs als het niet uit Italië komt of niet authentiek Italiaans is ─ neem de insalata caprese, waar ze pas onlangs op Capri van hebben gehoord. Het gerecht werd onmiddellijk verworpen.
En nu we toch aan de buurt zijn zou ik wel eens willen beginnen over Limoncello. Dat is een likeurachtig drankje waarvan de producenten en verkopers graag postuleren dat het door de Etrusken is uitgevonden, toen ze ontdekten dat een vergeten vat met citroenschillen per ongeluk met water, suiker en alcohol was overgoten en zodoende een drank bevatte waar je in ieder geval dronken van kon worden, en dat wilden de Etrusken, bekend van bruiloften en partijen, natuurlijk net zo graag als wij.
De Italianen zijn niet alleen in het fantaseren van lange tradities, zelfs de kerstboom en carnaval zijn tenslotte nauwelijks honderd jaar oud. En limoncello, ook wel limoncino, limoneto en limoncetta genaamd, is ook zo‘n traditie. In het gunstigste geval wordt binnen enkele jaren het eerste eeuwfeest gevierd van dit wat mij betreft even ondrinkbare drankje als, noem eens wat: jonge jenever of wodka. Nee, echt erger.
Limoncello is dus ‘uitgevonden‘ in Sorrento, of Almalfi, of Positano of misschien wel alle drie. In ieder geval heb ik in Sorrento een winkel gezien die geheel was gedacht in de giftig gele kleur van het drankje. Ik neem aan dat ik het in walging de rug heb toegekeerd in plaats van er een foto te maken, waardoor het etablissement aan de overkant voor de lens kwam, natuurlijk minstens zo erg: de Bar Manneken Pis, waar je Vlaamse mosselen kunt bekomen.
Met een glaasje Limoncello na, zo zou mijn advies luiden, vooral om het af te leren.
Intussen gebeuren de vreemdste dingen. Limoncello wordt geproduceerd of het leven er van afhangt, ik vermoed sterk dat er veel meer Limoncello wordt verkocht dan er citroenen in heel Italië zijn, de afgelopen tien, vijftien jaar wordt het zelfs in Italië aangeboden als digestief, en in Europa en Amerika is het inmiddels onmisbaar geworden vóór en ná de maaltijd en op andere tijdstippen van de dag wanneer je systeem roept om alcohol.
Want daar moet het echt om gaan, want limoncello is een belediging voor en een aanslag op de smaakpapillen. Op de fles staat een waarschuwing: ijskoud drinken, dat wil dus al zeggen dat je het moet drinken wanneer er zo weinig mogelijk smaak aan zit. Want waar smaakt het naar? Het smaakt naar het afwasmiddel waar maar één druppeltje van nodig is en dat dus helaas heel lang meegaat: Dreft.
Ik zal blij zijn als die verdomde fles leeg is. Nog drie maanden afwassen met de hand.
Er is ook een variant waar ze room bij gedaan hebben. het best te bewaren tot je je serieus van kant wilt maken.
(Op internet vond ik toch een foto van het winkeltje in Sorrento.)
_______