Voor ons, republikeinen, heugelijk nieuws: Willem Alexander (voor de echte republikein: W.A. van Amsberg) gaat zijn paradijs ergens anders zoeken. Dat is hotemetoots voor: ik vertrek, ik neem vrouw en kinderen mee, ik ga ergens anders een nieuw bestaan opbouwen. Opgeruimd staat netjes, zou ik zeggen en neem meteen je moeder en de rest van de koninklijke familie mee. Nieuw-Zeeland is misschien een interessante bestemming, naar verluidt kun je met name op het Zuidereiland geheel onbespied een anoniem leven leiden als schapenboer. Of, nog beter: de Falkland Eilanden, Las Malvinas voor Máxima – hoe mooi zou het zijn als de Nederlandse koninklijke familie na haar collectieve abdicatie en passant de nog altijd tussen Engeland en Argentinië sluimerende vete oploste.
Maar ik ben bang dat de toekomstige Willem IV dat niet bedoelt. Niettemin moet hij aan zijn woord gehouden worden: of je paradijs ligt gewoon in Huis ten Bosch, of je treedt af en dan zoek je je paradijs maar ergens anders en nooit meer terug komen. Dat heeft voor hem grote voordelen: hij kan daar dan ongestoord in zijn eigen natuurlijke habitat wonen, omringd door louche bankiers en vastgoedhandelaren en de rest van zijn ultrarechtse patsersvrienden. Ik denk dat de Republiek der Nederlanden hem dan ook nog gewoon zijn ‘eigen’ geld kan laten houden, en desnoods het recht op aow en dan weg.
Meneer Van Amsberg heeft met deze hele affaire bewezen absoluut niets te begrijpen van wat de gemiddelde Nederlander van de koning verwacht. Hij heeft zich oneindig ver verwijderd van het ideaal van het Nederlandse volk: zijn grootmoeder kogelin Juul. Dat was natuurlijk ook een zweefhoofd met uitsluitend foute vrienden en zelfs een zeer foute echtgenoot, maar ze had zelf wel iets schattigs. Heel jammer dat zij de stap, waar ze zo dicht bij is geweest, namelijk de abdicatie in het begin van de jaren vijftig van de vorige eeuw, uiteindelijk niet gedurfd heeft. Maar verder geen sentimentaliteit daarover. ‘Wie ben ik dat ik dit doen mag’, zei ze in 1948, en het juiste antwoord was geweest: ‘Dan doe je het toch niet schat, even goeie vrienden.’
Wat mij in ieder geval definitief tegen Lex en zelfs Max inneemt, is dat WA in zijn brief aan Balkie weer eens de pers de schuld geeft. Nee, hij is geen neokoloniaal die de plaatselijke negers, indien ze zich goed gedragen, wel als huispersoneel wil aanstellen. Hij is er alleen maar verbolgen over dat de Nederlandse pers inmiddels afgeleerd heeft uitsluitend als een goede djongos met de pajong te wapperen.
Waarmee natuurlijk niet gezegd wil zijn dat de media erg elegant te werk zijn gegaan. Rest nog de vraag: moeten de media elegant eigenlijk wel te werk gaan en zo ja, in hoeverre?
__________