Je moet toch eens goed nadenken alvorens je vierentwintig uur met Wilfried de Jong in dat enge hokje gaat zitten. Vorige week liep Theo Maassen wat mij betreft al enige imageschade op, gisteravond ging Marijke Helwegen volledig voor de bijl.
Nu zal de gemiddelde lezer van deze regelen misschien zeggen: moest dat dan nog? En daar heeft die gemiddelde lezer dan ook weer gelijk in. Maar tot nu toe viel althans voor mij de snoeverij van Helwegen over haar geweldige uiterlijk en haar leeftijdloosheid nog min of meer samen met wat je van haar te zien kreeg: die enorme blonde krullenbol, die ‘borstjes vooruit en lipjes getuit’, die poppenkop daartussen.
Maar televisie is veel genadelozer dan Marijke zich in haar stoutste nachtmerries heeft kunnen voorstellen.
En dan wil ik nog niet eens al te uitdrukkelijk hebben over de loze prietpraat die ze aan één stuk door ten beste gaf, of haar zielige pogingen zich interessant te maken met een klasgenootje dat wel naar de hbs mocht en dat ze nog altijd te vuur en te zwaard moet bestrijden, en een poes met een TIA.
Behalve de televisie als medium was interviewer De Jong ook al tamelijk genadeloos, maar het meest genadeloos was de regisseur, die een nachtelijke opname uitvoerig toonde. Helwegen ligt in bed en drinkt uit een fles San Pellegrino mineraalwater. De fles schokt hevig op en neer op de tremor die ze in haar handen blijkt te hebben, ze moet de fles ook met beide handen vasthouden. Dat maakt dat je daarna op die handen gaat letten. Ze trillen hevig en dan merk je dat ze ook voortdurend met het gezicht heen en weer schudt.
En je ziet nog meer tekenen van verval. Vreemde rimpels in het gezicht door de herhaaldelijke verbouwingen, ze heeft ongevoelige lippen (ze merkt niet dat er kruimels op zitten) ze voelt zelfs niet dat er tranen langs haar wangen biggelen. (‘Ik huil nooit.’)
Als ze iets eet – allerlei vreemde dingetjes uit rare potjes – bedekt ze zich helemaal met papier, echt waar, ze heeft een wel zeer eigenaardige vorm van leeftijdloosheid.
Als ze haar pruik verwijdert – ze heeft dus een hoge blonde en een lage bruine – blijkt ze van zichzelf enigszins spaarzaam, hennarood geverfd haar te hebben, dat haar eindelijk haar eigen leeftijd teruggeeft: ze moet inderdaad bijna zestig zijn.
Wat een zielig oud bibbervrouwtje. Met dank aan Wilfried de Jong en de VPRO. Ze kan haar leeftijdloze cosmetische snoepwinkeltje wel sluiten.
_____________
hhBest