Je kunt van de kapitalisten zeggen wat je wil, maar niet dat ze zich snel uit het veld laten slaan. Ja, goed, we hebben ze een paar weken niet gezien, op de persconferenties zag je vooral Wouter Bos en andere hoogwaardigheidsbekleders, en de enige bankier die je ook nog wel eens zag, onveranderlijk met een olijke grijns op zijn gezicht, dat was Nout Wellink, Onze Nout, mag ik wel zeggen, van De Nederlandsche Bank.
Maar de bankiers en de top van het bedrijfsleven, die hun hand hadden overspeeld – en dan druk ik me netjes uit, maar dat doe ik alleen omdat ik ‘graaien’ ook alweer zo’n afgekloven woord vind – die zaten niet achter de tafel, of voerden in ieder geval het woord niet. De NOS moest zelf uitrukken om het volstrekt idiote hoofdkantoor van ING te filmen, een neergestort vliegtuig, een gestrand schip, dat ook nog voor miljoenen verlicht was.
Maar de revival staat voor de deur.
Eerst verscheen Jord Kelder in pak in De Wereld Draait Door. Heel ongebruikelijk, want dan zie je zijn bretels niet. Maar dat pak was een statement, wat zeg ik: een standpunt, een manifest. Het pak was er een met de ordinairste krijtstreep die Jord in zijn verkleedkist kon vinden. De krijtstreep, sinds meer dan een eeuw het symbool van maar één ding: het onversneden kapitalisme. Jord heeft er de gestalte niet voor, maar doet weinig af aan zijn manifest, dat je rustig ‘Das Kapital’ kunt noemen. Het jasje ging schielijk weer uit, maar vanmorgen had ik de publicitaire strategie van Jord door, toen ik zijn stuk in nrc.next las. Kort samengevat: ‘Ik ben net zo’n graaier als jij en dat is maar goed ook’, en ‘over het egalitaire alternatief van (Jan Marijnissen) zullen we maar zwijgen, dat is in Pyongyang en Havana dagelijks te bewonderen’. Het graaikapitalisme behoeft correctie, natuurlijk, maar het is wel wat we moeten hebben, daar komt het stuk van Jord op neer.
Kennelijk bracht Jord de VVD’er Frans Weekers op het idee voor zijn optreden in Nova later op de avond – als het krijtstreeppak voor iemand is uitgevonden, dan is het voor hem, een boerse dikzak die nog dikker lijkt door dat provocerende pak. Als hij er nog een hoge hoed en een dikke sigaar bij had gehad, leek hij zo op een karikatuur uit het oude Sovjetblad ‘Krokodil’. Bijna een veehandelaar, eigenlijk.
Hij maakte, dacht hij, korte metten met het magere mannetje Kees Vendrik van GroenLinks. Uiteindelijk waren ze het nog eens ook: de uitwassen moeten weg.
Nou, ook daar zijn we nog niet van af. Vanmorgen lees ik het nieuws, dat na de getrapte overname van Fortis door Wouter Bos een aantal mensen bij Fortis twéémaal fikse bonussen hebben gekregen. De meeste waren namelijk te dik geworden voor hun oude krijtstreeppak. Bovendien kon het wel wat provocerender, vond de top van de bank.
_____________
hhBest
De foto is genomen van het scherm tijdens de NOVA-uitzending.