Het is ongetwijfeld éénmaal te vaak, maar ik wil er toch even de aandacht op vestigen dat ik niet kan wachten tot de pleuris daadwerkelijk uitbreekt. Herinnert iemand zich nog dat we bij wolkenloze lucht en schreeuwend dure benzine een zonnige en onbekommerde met vonkelwijn overgoten toekomst tegemoet gingen, luid zingend van holadiejee, holadiejo?
Dat is zes pas weken geleden! En nu hebben we recessie. Perfecte timing. Ik bedoel, in de lente, als de bloesems om je heen dwarrelen en het prille groen uitbot en de lammetjes en de kuikentjes je om de oren klapwieken, dan denk je alleen nog maar aan glaasjes prosecco, oesters, smakelijke dames en lauwe middagen, plus de drie of vier vakanties die je voor de boeg hebt, de komende maanden.
Maar nu, bijna eind oktober, is het echt een tijd voor recessie, vroeg invallende vorst, tegenvallende resultaten, kettingbotsingen in de sneeuw nog vóór acht uit ’s morgens, onheilstijdingen die je van alle kanten om de oren klapwieken, snel donker wordende dagen, Sinterklaas met de pepernoten van vorig jaar en de Sint zelf in een oud, muf gordijn, kerstdiner met de hele familie bij elkaar met volop koolsoep, knolraap, prei, paardenhart en oud brood; stakingen waarbij met scherp wordt geschoten; werklozen in lange rijen voor wie geen uitkering beschikbaar is, en die dus hun eigen onderbenen afhakken en die van hun kinderen en die dan samen op straat gaan liggen kermen en de hand op houden.
En dan, op het dieptepunt, breekt de Al Qaidagriep uit, die vele miljoenen ten grave zal dragen, of ze nu in Lourdes zijn geweest of niet. Tevens zullen vele doden vallen doordat men zich massaal vergrijpt aan alternatieve alcoholhoudende dranken. De meeste wijnproducenten zijn immers failliet en de rest is ten prooi gevallen aan een geheime schimmelziekte die de wijnstokken een spookachtig blauwig pulserend licht doet uitstralen. Dus men grijpt naar de spiritus en de eau de cologne of stookt zelf uit een walgelijk mengsel van koemest, duivelskervel en kreupelhout een drankje dat via een spectaculair delirium eveneens tot de dood leidt.
Dat is natuurlijk allemaal heel erg voorgesteld. Is dat allemaal wel zo? Maar neem me nou even niet kwalijk: zelfs een als druk, maar ook vrolijk bedoeld programma als De Wereld Draait Door de onheilsboodschap dagelijks in onze lege wijnkelken stort – gisteravond ging daar zelfs de steun en toeverlaat van Matthijs van Nieuwkerk, de autocue kapot – ik neem aan dat we dan wel weten hoe laat het ongeveer is. Te laat.
Ik wil niet beweren dat het nooit meer goed komt, natuurlijk komt het goed. Als alle onheilsprofeten hartje winter het loodje hebben gelegd, we de eerste kievitseieren geraapt hebben en lekker gebakken met een oud kaaskorstje erbij, dan gloort toch weer een zekere hoop. Het fileprobleem is opgelost, we hebben geleerd dat een moestuin een eerste levensbehoefte is en hoezeer we kunnen genieten van een avondje accordeonmuziek.
En dan zul je zien: dan zijn we ineens tevreden met een heel klein beetje.
______________
hhBest