Tussen het gekakel van Evert ten Napel door, die mede namens mij, dít niet begrijpt, en dát niet door heeft, dít verkeerd uitspreekt en dáárom erg moet lachen, drong het ineens tot me door: de Olympische Spelen zijn een rare vreemde eend in de bijt die China heet. De Olympische Spelen zijn voortgekomen uit een traditie die je alleen in de samenhang met de westerse cultuur kunt begrijpen.
Diezelfde Evert maakte één rake opmerking tussen het gehaspel over alfabetten en karakters (hij sprak op een bepaald moment zelfs over ‘Griekse karakters’) door, helemaal tegen het eind van de eindeloos voortslepende openingsvoorstelling: ‘rondje laag in de 27’. Hij doelde op de atleet die, hangend aan een kabel met reuze-schaatsgebaren rond het stadion werd geslingerd, op weg naar de regenpijp waar hij de Olympische vlam bij moest houden, zodat de boel spectaculair in de fik zou vliegen.
Je kon wel ophouden op dat moment: China had de gehele Olympische Spelen al gewonnen, met voor de rondvliegende atleet een medaille zo groot als een tractorband, goudkleurig, door drieduizend laserprojectors geprojecteerd op een plasmascherm van papier.
Als de Olympische Spelen al iets zijn, dan is het een manifestatie van het individu, de persoonlijke prestatie. Maar dat is de Chinezen kennelijk geheel vreemd – zie al die honderden kinderen die maanden opgesloten waren in trainingskampen om, verborgen in kartonnen dozen als één man het een of ander te symboliseren op het middenveld. En wee degene die na afloop niet breed glimlachend uit de doos kwam.
Dus dat was geen goed idee: de Spelen horen in Europa thuis, zelfs in Amerika of Australië alleen onder strikte voorwaarden.
Ik doe een voorstel voor de openingsceremonie voor de volgende Spelen, in Londen, in 2012. Waanzinniger presteren dan die Chinezen is uitgesloten. Sobertjes dus, en dat is die Britten wel toevertrouwd. Het Internationaal Olympisch Comité komt bijeen op de middenstip van het keurige nieuwe stadion, samen met de burgemeester van Londen. De voorzitter zegt tegen de burgemeester dat de Spelen geopend zijn, op dat moment houdt een ambtenaar van het Londens energiebedrijf het fakkeltje bij een kleine gasbrander die ook in de middencirkel staat; op een groot beeldscherm worden in enkele nanoseconden de portretten van alle deelnemende atleten getoond.
Direct daarop wordt begonnen met de 400 meter estafette voor dames.
Nog twee dingen: geen politici op de tribune, want dat is pas vermenging van politiek en sport. En Evert ten Napel wordt vastgebonden op de bank voor de tv in zijn eigen huiskamer. Nee drie: alle atleten sporten naakt. Deden ze in Griekenland ook. En dan valt Chicago al automatisch af, voor 2016.
________________________
hhBest