Als ik een milieuclub was, een club die zich bekommert om de laatste restanten van wat er nog rest van ons natuurlijk leefmilieu, en dus niet van de milieubestrijding, zou ik dan van overheden, die wel van de milieubestrijding zijn, subsidie willen krijgen?
Nee, natuurlijk. En mijn gelijk wordt vanmorgen bevestigd door de opening van pagina 1 van het Limburgs Dagblad: ‘Geen subsidie ‘lastige’ milieuclubs’. De krant is bij overheden gaan vragen of ze nog iets te zeggen hebben naar aanleiding van de heisa rond Wijnand Duyvendak.
Ik beperk me nu even tot wat de VVD en het CDA in de Provinciale Staten van Limburg er van vinden. Tussen haakjes: dat zijn ook de clubs die de naam van de Staten willen veranderen in ‘Limburgs Parlement’ en die eerbiedig de hielen likken van de ‘gouverneur’, die elders gewoon de ambtenaar is die namens de koningin toezicht houdt op het reilen en zeilen der provincies. Ze spreken dat woord ook op zijn Frans uit.
De VVD was al langer van plan de subsidies aan milieuclubs in te trekken, het CDA ziet het genuanceerd. ‘Als de subsidie wordt gebruikt om bezwaarprocedures te voeren, dan hebben overheden en particulieren daar last van en dat kan niet de bedoeling zijn.’ In de gedachtegang van deze mooie democratische partijen zijn bezwaarprocedures namelijk ‘misstanden’.
Natuurlijk hebben wij hier in Limburg wel degelijk een paar potsierlijke procedures gehad over een hamster en een slakje. Moet kunnen, vind ik.
De VVD vindt, dat milieugroepen die beweren een achterban te hebben, het geld voor de procedures ook maar moeten ophalen bij die achterban. ‘Intussen zullen wij wel propaganda maken tegen die milieugroepen’, denken die VVD’ers daar uiteraard bij. Want die rechtse ballen hangen het principe aan dat een Amerikaanse ondernemer ooit zo fraai formuleerde: ‘Jobs is what we need, not trees!’ Vrij vertaald: ‘Banen moeten we hebben, geen hamsters!’
Ach jongens, als je alles objectief op een rijtje zet, is het milieu in grote delen van de wereld al naar de kloten, niks meer aan te doen. Door toedoen van ondernemingen die met hun geld en hun lobbyisten rechtse politici vierkant achter zich wisten te krijgen. Onder het motto: Als de boel naar de kloten is, dan vertrekken wij ergens anders heen en dan mogen de achterblijvers de rotzooi proberen op te ruimen. Of er aan creperen. Noem het keuzevrijheid.’
Nee, milieuclubs moeten geen subsidie van een overheid aanpakken die vuile handen heeft. Dan houd je meteen de handen vrij voor bijvoorbeeld een kleine inbraak. Om bestwil, zal ik maar zeggen.
______________________