Je kunt je bevallige kont niet keren of hij slaat door. Dat moet mevrouw Saakasjvili gedacht hebben, tijdens het gezellig dim sum eten met de Georgische gewichtheffers in Peking.
Mevrouw Saakasjvili, geboren Sandra Roelofs dacht daarbij uiteraard aan haar echtgenoot.
Die had de jaren dat hij nu al president is de nodige stuntjes op zijn naam gekregen, waaronder een namaakherverkiezing dit voorjaar.
Sandra wist wel dat Mischa een echte Georgiër was. Als je heetgebakerde heethoofden zoekt, moet je in deze Kaukasusstaat zijn. In Nederland hebben heetgebakerde mannen een dikke auto en een dure mobiele telefoon en een drugshandeltje. In Georgië staan die artikelen ook op de boodschappenlijst, natuurlijk, maar eerst wapens.
Sandra heeft er heel haar huwelijksleven maar niet aan kunnen wennen dat Mischa met zijn antieke voorlader, weet je wel, zo een met een trechter aan de loop, tussen hen in sliep – Georgische gewoonte, want iedereen die je tegenkomt is een tegenstander.
En ze wist ook dat Mischa in Israël en Amerika flink wat spullen had gekocht. In een voormalige Russische kazernes had hij trouwens prachtige antieke Stalin-orgels gevonden en hij zag de westerse kranten al voor zich, met een foto van die schitterende raketwerpers die tegelijk in actie komen.
Natuurlijk wil iedere Georgiër dat de Abchaziërs en de Osseten hun bek houden en op de knieën komen smeken of ze terug mogen in de moederschoot van het vaderland. Wie dat voor elkaar krijgt, zit gebakken.
En daarom had Mischa een plan bedacht. Omdat hij wel wist dat hij anders de volgende verkiezingen zeker zou verliezen moest hij iets doen: die Osseten een lesje leren. Met Poetin en Bush en zelfs Sarkozy – en niet te vergeten de Verschrikkelijke Balkenende – met open mond bij het vuurwerk in Peking meende hij rustig zijn gang te kunnen gaan tegen zeventigduizend Osseten. En al helemaal omdat de enige die hem nog een beetje in de hand had ook al in Peking was – zijn Sandra uit Terneuzen – ging hij er tegenaan, vrijdag. De Osseten zaten voor de tv en dachten echt dat het Chinese vuurwerk wel erg realistisch klonk.
Het liep natuurlijk meteen mis – Poetin bleek per mobiele telefoon het Russische leger op hem af te hebben gestuurd – en de genadeslag kwam toen een verontwaardigde Sandra aan de telefoon kwam. ‘Wil je daar onmiddellijk mee ophouden, stuk verdriet! Wat ben jij voor een eikel, zeg. Nou begin ik die verhalen ook te geloven dat je er een bijzit op nahoudt. Meteen terugtrekken, ik kom er aan en dan zullen wij eens een hartig woordje spreken!’
Of ze ook zei ‘Wij Zeeuwen bent zunig’, dat durf ik niet hardop te beweren.
Maar voor die relatie geef ik geen cent (te veel hoor.)
____________