Met het oog op geld verdienen gaat de Nederlandse ondernemer meestal geen zee te hoog. En dan heb ik het niet over illegale handel, maar om initiatieven op de meest onwaarschijnlijke legale gebieden. U kunt nu wel zeggen dat u er alles van weet, maar u maakt mij niet wijs dat het u bekend was dat er een firma bestaat die VanderKleijnSenses heet. Die maakt geen koffiepetten, maar is specialist in ‘geurmarketing’. Populair gezegd; waar het stinkt, daar duikt Marieke Emke van die firma op.
De argeloze niet-rokende cafébezoeker denkt misschien dat door het sinds een maand geldende rookverbod in de horeca inmiddels een frisse wind door de bedrijfstak is gaan waaien, maar VanderKleijnSenses weet, tot haar intense vreugde, dat niets minder waar is.
Wat blijkt namelijk? Dat de verstikkende rookbanken in de cafés van vóór 1 juli weliswaar zelf op de niet-rokende bezoeker een onuitwisbare indruk maakten, maar dat ze tevens allerlei andere ongerechtigheid maskeerden. Zoiets als de lucht van een varkensstal die het gemakkelijk wint van een bloeiende rozenstruik.
Penetrante lijfgeuren zoals zweetvoeten, okselwalm en bekstank alsmede de lucht van verschaalde dranken hebben vrij spel sinds de sigaretjes en andere peuken naar buiten zijn gedirigeerd. En daarvoor zoeken kasteleins soelaas bij de stink-EHBO.
En ik maar denken dat die verschaalde dranken een normaal bedrijfsrisico zijn voor een café, zeker wanneer de uitbater denkt dat die lucht juist drankorgels pleegt aan te trekken.
Maar de zweetvoeten en andere lijfgeuren, die zijn volgens mij de andere kant van de medaille die VanderKleijnSenses heet. Kijk, dat de Nederlander nog altijd de douche gebruikt om er zijn kolen en aardappelen in te bewaren, dat was mij bekend. En dat dus velen gehuld gaan in een soort roofdierenlucht waar ze zelf niets van merken, dat is ook al geen opzienbarend feit.
Maar dat er hándel in zit, dat vind ik geweldig. Naast VanderKleijnSenses is er bijvoorbeeld de firma Rwin Showtechniek die verstuivers aanbiedt die de lucht van sigarettenrook verspreiden. Ik heb het van het ANP, dus het moet waar zijn.
Marieke Emke (ik word een beetje moe van het tikken van de lange naam van haar firma) wijst bijvoorbeeld fijntjes op de met sprongen toegenomen omzet van haar geurtje ‘Bounty Beach’. Als ik me die film goed herinner is dat lijkenlucht, maar misschien vergis ik me en is Emke met haar tijd meegegaan en ruikt het gewoon naar verschaalde drank, maar dan vermengd met de lucht van zeewier op het droge. Zeewater Fris & Zilt kan ze ook aanbevelen, evenals Grootmoeders Boenwas. Ik zou daar meteen voor gaan, zeggen ze tegenwoordig, zo rook het bij ons thuis altijd op vrijdagmiddag, waardoor je wist dat het tijd was voor de gekookte kabeljauw met botersaus en worteltjes.
Maar Mistig Moeras, wat moet ik daar mee? Ik dacht dat het café daar nu juist vanaf wilde.
Geef mij trouwens maar Grondeloze Putlucht, copyright Gerard Reve, als exclusief luchtje. Dan weet je minste zeker dat je klanten beseffen dat ze bescheten worden.
______________