‘Je kunt moeilijk de Spelen met alle aanhangende financiële en politieke belangen vanwege dit soort zaken nog afblazen.'
Een zinnetje uit een Volkskrant internetbericht dat je eens rustig een paar keer moet lezen.
Het gaat er om, dat het Internationaal Olympisch Comité, waarvan onder andere onze bloedeigen waterkoning lid is, tegen de Chinese autoriteiten heeft gezegd dat het in orde is dat buitenlandse journalisten die de Olympische Spelen vanaf 8 augustus verslaan een groot aantal websites niet kunnen bezoeken, zoals de website van Amnesty International. ‘Die zijn staatsondermijnend,’ zeiden de Chinezen tegen Willem Alexander, en die moet toen geantwoord hebben: ‘O, dat verandert de zaak, neem me niet kwalijk, ga uw gang.’ Want staatsondermijnend, daar moeten we hier in Nederland ook niks van hebben. Voor je het weet is Alexander Pechtold president, als je terugkomt van bierdrinken in het Holland House.
Nu zijn die journalisten die de Spelen verslaan sportjournalisten, en die heb ik op de tv wel eens aan het werk gezien. Dat likken van de hielen van sporthotemetoten, die zelf ook al gauw van alles en nog wat sportondermijnend vinden, zou dat werkelijk wel eens gecombineerd worden met het bestuderen van de website van Amnesty International? Ik dacht het toch niet. In de sportjournalistiek is praten over politiek in het algemeen al heel erg verkeerd. En al helemaal als de politiek zich bemoeit met iets waar ze niks mee te maken heeft, namelijk sport. Of niet, Erica?
En de sportjournalistiek is wel de laatste die geen begrip kan opbrengen voor het officiële Chinese standpunt. Amnesty International heeft de verdenking op zich geladen niet alleen anti-China te zijn, maar ook anti-Spelen en in het algemeen anti-sport, dus wat moet je met die lui? Als ze het niet over politiek hebben, dan hebben ze het wel over doping.
Altijd maar sarren en rottig doen, proberen de mensen de lol aan het spelletje vergallen. Dat doodslaan van alles dat ze niet welgevallig is, dat is gewoon Chinese folklore, bovendien heb ik van de week een bericht gelezen dat het record op het gebied van ophangen stevig in handen is van Iran. Ik denk dat de Chinezen daar de komende tijd wel de nodige aandacht aan zullen besteden, want zoiets kun je niet over je kant laten gaan, nota bene in de tak van sport die je core business is.
Dat zinnetje waar ik mee begon, dat wordt steeds raadselachtiger. De financiële belangen, dat is een erg ordinair begrip, dus dat begrijp ik nog wel.
Maar politieke belangen? Is het vrijwillige onderspit delven een nieuwe Olympische sport? Als voorloper van het Olympisch bukken voor de wereldmacht van de nabije toekomst?
_____________________________