Ja, dat vonden wij op de redactie ook altijd heel vervelend, we beschuldigden zelfs de redactionele netwerkbeheerder van achtervolgingswaan en wantrouwigheid tegenover collega’s: dat je, eerst elke dag, later elke week en nog later elke maand, het wachtwoord moest wijzigen waarmee je je toegang verschafte tot de computer waarop het redactiewerk werd gedaan. Ook wisselden we vrolijk wachtwoorden met elkaar uit en eisten dat er een lijst met wachtwoorden op de redactie gehangen zou worden, wat een flauwekul toch allemaal, het werk werd er bovendien door gehinderd; je moest bijvoorbeeld in de ‘bak’ van een collega kunnen die vergeten was een belangrijk artikel dat morgen in de krant moest, vrij te geven. Kortom: journalisten zijn trots op hun eigen slordigheid.
Dat is allemaal al heel lang geleden, toen de redactiesystemen van kranten feitelijk nog naar buiten toe geheel afgesloten waren, de artikelen konden nog niet eens bij de advertentie-afdeling terecht komen en gingen van de redactie alleen maar een verdieping lager, naar de opmaak.
Tegenwoordig is dat wel anders. Verslaggevers en andere (freelance)-medewerkers hebben van buitenaf toegang tot het systeem en hoewel in de meeste systemen wel ‘branddeuren’ zijn aangebracht, brengt de snelheid van het werk met zich mee dat die branddeuren bewust worden omzeild en op grote schaal wachtwoorden worden uitgewisseld. Ik hoor dat de wachtwoorden zelfs nog maar om de drie maanden worden veranderd. Bij de GPD (zie artikel uit de Volkskrant van heden) zelfs een heel jaar niet.
En dus werd er ook niet voor gezorgd om wachtwoorden onbruikbaar te maken van collega’s die naar elders vertrekken en ineens ‘de concurrentie’ (ander medium) of zelfs ‘de vijand’ (voorlichter, bijvoorbeeld bij een ministerie) worden, en dat tegelijk alle wachtwoorden op de redactie worden vernieuwd, zodat ongewenste toegang onmogelijk wordt.
Dat is dus bij de GPD gebeurd; in het vuur van de strijd was het veranderen van wachtwoorden een beetje nnaar de achtergrond geraakt, wat kon er ook gebeuren? Ik schat dat hoofdredacteur Marcel van Lingen op dit moment zoveel boter op het hoofd heeft dat hij, alvorens te overwegen aangifte te doen, eerst eens duchtig onder een hete douche moet gaan staan. Ik hoor dat hij en zijn medewerkers het weekend hebben gebruikt om de wachtwoorden te wijzigen, dat was niet nodig geweest als er op ‘normale’ wijze was gewerkt met de beveiliging van het systeem.
Er is veel veranderd, op de redacties, de afgelopen jaren.
Maar lekker slordig en vrijgevochten en brutaal zijn we gelukkig gewoon gebleven.