De eilandenhandel, ook die heeft Geert Wilders gejat, want ik hoorde vanmorgen een redacteur van de Texelsche Courant zeggen dat Jan Wolkers ‘Texel verkocht’. Of hij dat ook via Marktplaats deed, zoals onze Geertje dat met Aruba, Bonaire en Curaçao en aanpalende gewesten wil doen, dat vermeldde hij er niet bij.
Jan Wolkers wordt vandaag in Amsterdam gecremeerd, maar dat is niet waar, zegt Djamila: hij wordt ingeleverd om later in de week gecremeerd te worden, als er voldoende klanten zijn. Waardoor een andere grap die ik in mijn koortsdromen bedacht eigenlijk niet opgaat: dat Jan Wolkers vandaag uit de schoorsteen komt zodat wij blijven zitten met Jan Cremer. Ja, er komt enig denkwerk aan te pas, maar ik heb zo’n vermoeden dat mijn lezertjes daar weinig moeite mee zullen hebben.
Zoals mijn lezertjes ook weinig moeite zullen hebben met de grote dichter van het Vlaamsche land Jeroen Brouwers, de man met een gezicht als een doorgezopen brombeer en een stem als Maarten ’t Hart. Ik worstel met de vraag wat voor man dat is, die maar zesduizend euro per jaar verdient met zijn enorme oeuvre, en nu een prijs van zestienduizend euro van de hand wijst. Ik heb maar weinig van Brouwers gelezen, maar erg fraai vond ik zijn werk niet. Met name die verhalen uit het Jappenkamp in ‘Bezonken rood’ sloegen werkelijk nergens op, het is vooral geweldsporno. Zoals ook Rudy Kousbroek voldoende heeft aangetoond. Het boek waarin hij dat deed, Anathema’s 6, heet ‘Het Oostindisch kampsyndroom’, (1992) waaraan ik onder andere de volgende zinsnede ontleen: ‘Bezonken rood is de zoveelste poging tot intimidatie, en het mechanisme van: ‘spreek me niet tegen want ik heb zoveel geleden’ wordt er schaamtelozer en gewelddadiger in gemanipuleerd dan ooit.’ Verderop velt Kousbroek het definitieve oordeel over dit boek van Brouwers: agressieve wansmaak.
En dat zien we nu dus ook weer gebeuren. Brouwers denkt blijkbaar dat zijn weigering de prijs in ontvangst te nemen, en door zich te etaleren als slachtoffer, hem méér zal opbrengen dan zestienduizend euro.
Hè, nou was ik zo leuk begonnen. Gauw terug. Marianne Thieme dan maar, die niet Aruba wil verkopen, maar wel de dolfijnen in het dolfinarium aldaar wil loslaten. Tegen wie moeten we dan praten? Tegen de hond of de kat? Ja, dat kennen we nu zo langzamerhand wel, we willen een beetje exclusiviteit voor onze autisten!
Intussen vaart een invasiemacht heen en weer voor Noordwijk en brengen de kranten opgewonden verslagen van tanks in de straten van die eens zo vredige badplaats. De badplaats ligt in het land van Gekke Henkie, die zijn soldaten kapot wil laten schieten in Afghanistan, velen gingen u voor, en nu een poging doet andere NATO-landen ook zover te krijgen. O gelukkig, Wouter Bos heeft Condoleezza Rice voor de laatste keer gewaarschuwd, dus dat probleem is opgelost.
______________
De foto is van Klaas Koppe. De cartoon van Fokke en Sukke (klikken om te vergroten) staat vandaag in NRC Handelsblad.