is
In de cirkel de auto's, waarvan hieronder sprake is.
De Bos Atlas heb ik toch een beetje op het netvlies als een weliswaar mooi uitgevoerd, klassiek boekwerk – maar een beetje suf is hij altijd voor me gebleven, sinds ik er in 1951 kennis mee maakte, toen hij op de lijst met aan te schaffen boeken stond voor de eerste klas van hbs-a. Suf, omdat hij hoorde bij school. Jech.
Dat exemplaar bevatte nog de complete blinde kaart van de Soenda-eilanden, ondanks dat we Indië toen al twee jaar kwijt waren.
Maar ik denk dat die Bos Atlas mij wel op het spoor van de landkaart heeft gezet en ik beken mij dan ook volmondig tot de sekte der landkaartaanbidders. Lang heb ik gedacht dat ik daar uniek in was. Langzaam is het tot me doorgedrongen dat ook anderen dat hadden, meestal manspersonen. En sinds donderdag weet ik dat Martin Bril en de broer van Aaf Brandt Corstius ook horen tot dat gezelschap voor wie de Mercatorprojectie geen geheimen meer heeft, die blindelings weten te vertellen wat een groen vlakje met tekentjes als een omgekeerd boompje betekent (moeras) en die de betekenis kennen van vele geheime aardrijkskundige termen.
Ik heb een flinke archiefkast met honderden kaarten, variërend van een wereldkaart, via 1:50.000 kaarten van de Azoren tot stukgelezen en volgekladderde stadsplattegronden van Venetië en Manhattan tot tientallen topografische kaarten van Nederland en van een aantal gebergten waar het goed wandelen is; er zijn kaarten bij in cyrillisch schrift, kaarten voorstellende de grote stad Moskou, oude, dus onbruikbare kaarten, kaarten van autowegen in Rusland waar de omgeving van de wegen volledig is weggelaten, primitieve handgetekende kaartjes van bepaalde plekken in de Hoge Venen in België.
En in de boekenkast staan allerlei atlasjes, bijvoorbeeld historische, of de topografische atlas van de provincie Limburg, waarop ik mijn huis heb aangekruist; de atlas van de Russische spoorwegen, kaarten van Denver en Baltimore en Algiers; wegenatlassen in de vorm van ringbandboeken, die handig zijn in de auto. Zelfs ligt er nog de Bos Atlas die Djamila heeft ingebracht.
Sinds een tijd hebben we natuurlijk Google Earth, een godsgeschenk voor de landkaartaanbidder. En pas nog heb ik ontdekt dat de concurrent, Maps.live van Microsoft, nog mooier is, hoewel die nog lang niet de hele wereld heeft gefotografeerd. Maar op bijgaande foto zie je bijvoorbeeld ons huis al wel, met op de oprit de camper en onze twee automobielen – die vind je in de Bos Atlas natuurlijk niet.
Jij vindt TomTom zeker ook geweldig? Helemaal niet, dat is net die Russische kaart waar de omgeving op gewist is. Op TomTom kun je exact naar elk willekeurig adres rijden zonder te weten waar je bent. Ik wil juist weten waar ik ben, ik wil de weg niet zien, het gaat me om het landschap. Nog altijd geeft alleen de landkaart antwoord op die vraag. En dus ook de Bos Atlas, min of meer.