Het angstzweet stond de PvdA op de al lang niet meer op de vastberaden kaken toen een echte sociaaldemocraat voorzitter van de partij dreigde te worden. Toen een nondescripte mevrouw na ondoorzichtig gegoochel met de computer die plaats in bleek te gaan nemen, ging een zucht van verlichting op.
Een PvdA-gemeenteraadslid, Ehsan Jami, neemt samen met een ultrarechts Kamerlid, een zekere Wilders, een gezamenlijk standpunt in.
Op 23 september, toen de gebeurtenissen van gisteren en vandaag nog geen invloed hadden, had de PvdA in de peilingen 23 zetels, Rita Verdonk, die geen partij heeft en geen programma, 21. Voor de PvdA betekent dat, dat sinds het hoogtepunt van vorig jaar januari het sociaaldemocratisch electoraat met zestig procent geslonken is.
En sindsdien heeft de PvdA terecht, maar helaas op de verkeerde gronden, besloten dat er geen referendum komt over het Europees Verdrag, heeft zij feitelijk ingestemd met verlenging van de ‘missie’ in Afghanistan – ik zie die jongens geregeld op tv en denk dan: eigenaardig zien die missionarissen er tegenwoordig uit – en had zij bijna een van de kroonjuwelen van de aan haar geparenteerde vakbeweging overhandigd aan het kapitalistengrauw van CDA en VVD.
Terzijde: dat ontslagrecht is natuurlijk al lang door handige trucs van de zijde van de werkgevers uitgehold, onder meer met behulp van het systeem van jaarcontracten, waardoor een groot deel van de werknemers gereduceerd is tot rechteloze loonslaven, die geen leningen kunnen afsluiten, laat staan een hypotheek; daar hoor je vreemd genoeg de PvdA (en de SP en GroenLinks) niet over.
Dus Wouter Bos heeft naar aanleiding van deze feiten en trends uitgerekend dat de PvdA bij een van de komende peilingen onder de tien zetels zal zakken, en hij zal dus iets moeten doen.
Het meest voor de hand ligt natuurlijk, dat de partij geheel uit Nederland vertrekt en haar heil ergens anders zoekt, bijvoorbeeld in Myanmar. Maar Bos beproeft nu een eerste stap, waarmee hij die drastische maatregel nog denkt te kunnen afwenden: hij dreigt uit het kabinet te stappen. Djongen, djongen, dat zullen ze erg vinden bij het CDA.
Een kleine bonus mijnerzijds ligt gereed voor de eerste journalist die ontdekt in welk Haags café het CDA al weken onderhandelt met VVD, PVV en Verdonk over de modaliteiten van een nieuw kabinet.
En vóór het eind van het jaar is de Nederlandse bevolking geheel lelieblank, en het land zelf roetzwart van het asfalt.