Weten we eindelijk wat een jaar mensenleven kost: tachtigduizend euro. Zow, zeggen ze tegenwoordig.
Ik kan het goedkoper, merk ik direct op: mijn levensjaren hebben tot nu maximaal eenderde van dat bedrag gekost en dat had bij nader inzien ook nog wel wat minder gekund.
Maar de Raad voor Gezondheid – vroeger Gezondheidsraad, wat zou die naamsverandering hebben gekost en is daar het leven van de raad mee verlengd? – heeft daar dus een andere mening over, mede naar aanleiding van ervaringen in het buitenland. Met name de inwoners van Somalië en Bangladesj zullen blij verrast opkijken: tot nu toe dachten ze dat je voor tachtigduizend euro de hele bevolking van het land zou kunnen opkopen.
Hier wordt weer eens een oude discussie opgerakeld, en meteen met een heel ongelukkig voorbeeld: moet een alcoholist, aldus het voorbeeld van de raad, die niet van plan is zijn alcoholgebruik op te geven, een levertransplantatie krijgen? Nog afgezien van het feit dat zo iemand misschien toch een zeer vrolijk, zij het straalbezopen jaar meemaakt alvorens alsnog de pijp uit te gaan: met dit soort voorbeelden zet je de deur open naar veel ernstiger dingen. Ik noem voorzichtig de rokers en u begrijpt waar ik heen wil. Voor je het weet moet je een oud mannetje inleveren als je een baby wilt maken.
Iets serieuzer is het volgende onderwerp: sinds enkele jaren bestaat een geneesmiddel dat vrouwen met uitzichtloze eierstokkanker een aantal maanden langer leven kan geven. Het middel op basis van taxol, een stof die gewonnen wordt uit een bepaalde taxusboom (Taxus brevifolia), is duur, ik zou bijna zeggen: onvoorstelbaar duur, al weet ik niet of het tachtigduizend euro per gewonnen levensjaar zou kunnen zijn. Van het middel werd gehoopt dat het de kanker zou kunnen stoppen, maar dat doet het niet. Nog niet.
En dat is dus het punt. Door het gebruik van het middel wordt ervaring opgedaan die er misschien ooit toe zal leiden dat het ooit wèl tot genezing of minstens tot zinvolle levensverlenging zal leiden.
En dat is maar één voorbeeld. De lijst van andere voorbeelden is volgens mij lang en wordt steeds langer.
Ander voorbeeld: moet IVF maar ongebreideld blijven toegepast, nu we weten dat aldus verwekte kinderen veel meer kans hebben op (dure) gezondheidsproblemen dan kinderen die langs ‘ouderwetse’ weg zijn verwekt?
Het zal mij benieuwen of minister Hogervorst daar samen met Mark Rutte een gemakkelijke VVD-Rita Verdonk-oplossing voor verzint.