Het is maar het beste dat u kennis neemt van deze boodschap: Het duurt niet lang meer of ik sta niet meer voor mezelf in. Ik heb mijn bril reeds in bewaring gegeven aan een van de omstanders. Ik heb mijn jasje al uit en ben bezig de mouwen op te stropen. Een rood waas verspreidt zich traag over mijn blikveld, als een laag half geronnen bloed.
Ik zal het heel duidelijk maken:
Ik wil vanaf heden klokslag 14 uur, GMT+2 om precies te zijn, nooit en niets meer horen over welke lijsttrekkersverkiezingen dan ook. Ik ben van het begin af aan van mening dat een lijsttrekkersverkiezing is als poepen: een beschaafd mens doet dat achter een gesloten deur en laat daarbij zo weinig mogelijk geluiden horen.
Wij hebben nu twee maanden lang dagelijks nieuwsberichten, achtergrondreportages, interviews, commentaren, opiniestukken, weblogs en lezersbrieven gelezen over de lijsttrekkersverkiezingen bij de VVD.
In die tijd zijn we er in geslaagd de ware betekenis van die geheimzinnige afkorting geheim te houden. Kun je de VVD eten? Wat ís VVD eigenlijk? Ik bedoel, als de VVD een politieke partij zou zijn, dan hoorde je in verband met die afkorting toch wel eens iets over politiek? Of van andere politieke partijen? Of is de VVD echt een politieke partij en hebben de anderen, die immers bijna geen van alleen lijsttrekkersverkiezingen organiseren, de moed reeds aan Maarten gegeven en de pijp in de wilgen gehangen?
En als de VVD dan een politieke partij blijkt te zijn, heeft zij dan geen partijprogramma? Is zij niet opgericht om haar doelstellingen verwezenlijkt te zien? Tot nu toe hebben we daar niets van mogen merken. Het partijprogramma wordt aan de vooravond van de verkiezingen opgesteld en zal luiden: ‘Geen gezeik, iedereen rijk’, daar houden we het voorlopig maar op.
Dus even goed begrijpen: alleen in het geval het over politiek gaat en over de deplorabele toestand waarin de VVD het land heeft gebracht, de afgelopen twee maanden heeft gehouden en van plan is te blijven houden, dan kan ik toestemmen in korte berichten op radio, tv en in de krant.
En verder niks. En al helemaal niet meer over die krengerige mevrouw met die loerende halfgeloken oogjes en dat gekke grijnsmannetje met dat puddinggezicht.