Op de een of andere manier past deze foto (veel kranten, vanmorgen) bij onderstaand stukje.
Door mijn hoofd dwarrelt het een en ander, nu de stroomstoring en het optreden van minister Veerman weer eens aanleiding zijn om na te denken over de privatisering van de essentiële middelen van bestaan.
Reaganomics, Margaret Thatcher, de eeuwige vakanties waarmee de huidige Amerikaanse president het land bestuurt.
Wat was er het eerst? De luiheid van politici die geen zin hebben in behoorlijk nadenken (of dat gewoon niet kunnen) en dus de theorie bedenken dat je essentiële staatsbezigheden beter kunt verkopen waardoor je niet pijnlijk hoeft te bezuinigen? Of was er eerst de nostalgie naar de mooie negentiende eeuw, toen je stinkend rijk kon zijn en blijven als je maar zorgde dat kinderen van zes jaar flink doorwerkten in de mijnen en in de zware industrie?
Misschien is het wel tegelijk ontstaan. De theorie aangepast aan de handigste praktijk. Je hebt je politieke ambitie verwerkelijkt en zit op het pluche, en daar blijkt een enorm begrotingstekort en een huizenhoge inflatie te bestaan. Hebben we nog iets dat we kunnen verkopen? Jazeker, de stroom- en gasvoorziening, de telefoon en de televisie, de broodproductie, de treinen en de bussen. Prima spullen om de gaten te dichten. Bracht een schep geld in het laatje. Weg begrotingstekort.
Maar de gaten blijven niet dicht. Geen nood, voer de euro in: weer een tijdje een kleiner gat.
Dan merk je dat er wel heel veel geld, waarmee je ook gaten zou kunnen dichten, naar de mensen gaat die niet werken. Je hoeft er maar het woordje ‘willen’ tussen te zetten en als bij toverslag zijn opnieuw de staatsuitgaven lager.
Maar na een tijdje vallen de gaten weer. Opnieuw geen nood: de ziektekostenverzekering, de wegen, het gevangeniswezen en zo nog het een en ander zijn ook te koop, hoewel het aantal kopers minder wordt.
Tussentijdse truc om te zorgen dat je de volgende verkiezingen wint: een klein loonsverhoginkje plus gemompel over ‘zoveel miljard belastingmeevallers’ doen het voorlopig weer even.
Na de verkiezingen grijp je naar het laatste middel: geen gezijk, iedereen rijk. Gerrit van Esch en Peter-Jan Jacobse richten de Reaganpartij op en doen, bij wijze van proef, Groningen, Friesland en Drente in de verkoop, heel modern: bij e-Bay. Als dat lukt volgt de rest. Zijn we zeker de komende twee kabinetsperiodes zoet mee.
Daarna? Zien we verder joh, wie dan leeft, wie dan zorgt, als je dan niet dringend op vakantie moet, natuurlijk.
Laatste reacties