SanteLOGie

www.santebrun.com

Hoera! Vanaf nu kun je weer gewoon met www.santebrun.com naar deze pagina!

Mars

Het is roodachtig, het staat om zeven uur 's morgens als een blozende miniatuur volle maan aan de westelijke hemel, dat moet dus de planeet Mars zijn. Of niet? Ik heb er niet veel verstand van, er niet de juiste camera voor en eigenlijk ook geen vaste hand. Dus je moet het er maar mee doen. Het is onwaarschijunlijk dat er vandaag nog een echte bijdrage aan de/het weblog komt, ik zit buiten met open mond te kijken, de luisteren en te ruiken aan het wonderlijkste natuurverschijnsel van de afgelopen 25 jaar: de zoveelste 'warme dag' op rij, terwijl het zowat november is.

Alles begint opnieuw

Voorjaars- en zomerbloemen beginnen maar eens van voren af aan. Kleine greep uit de 'oogst' van vandaag, 29 oktober 2005.

Bella Italia

Les een: als je  van een restaurant een kortingsbon in de bus krijgt, nooit gebruik van maken, kan niks zijn.

Les twee: 95 procent van de Italiaanse restaurants in Nederlands zijn geen Italiaanse restaurants.

En dat terwijl ik mezelf tot de gevorderden reken, les 50 al lang achter de rug. En dan toch naar zo'n ballentent toe gaan.

Het slachtoffer is ditmaal La Rosa.

Les 3: Ga nooit naar een restaurant dat La Rosa heet. En al helemaal niet als het gevestigd is in Simpelveld.

Je kunt van tevoren weten dat ze daar een hele grote emmer kant en klare tomatensaus hebben klaar staan waarvan ze over vrijwel elk gerecht een flinke scheut uitstorten.

De meisjes van de bediening zijn, en ik ga nu even af op het uiterlijk, van Marokkaansen of Turksen huize. Hoewel ze dat type op Sicilië ook wel hebben. In ieder geval hebben ze ongeveer even veel idee van Italiaans eten als Turkse of Marokkaanse meisjes.

We krijgen de kaart die tientallen gerechten bevat. Alweer een hint, ik meen uit les 12: een Italiaans restaurant heeft nooit een uitgebreide kaart. Maar we zijn nu eenmaal hier.

In onze wijsheid zien we af van een antipasto (op de kaart 'antipasta' genoemd) en nemen alleen een primo (pasta) en een secondo (hoofdgerecht.) Met dit onderscheid zijn de serveersters niet bekend. We bestellen resp. pasta a la Norma, ondanks dat daar mozzarella bij is en geen ricotta, en pasta della casa, bevattende inktvis en courgette. En dan een hoofdgerecht. Hoofdgerecht? Maar die pasta, dat is al heel veel hoor. Breng dan halve porties? Nee, dat kan niet...

Het bestelde arriveert. De inktvisringen hebben zich ergens in een enorme hoeveelheid beslag verstopt. Geen nood: ze zijn al dusdanig lang uit de diepvries dat je ze goed proeft, zelfs nog boven de smaak van oud frituurvet die aan het beslag kleeft. Er gaat niets boven zeebanket dat nog net niet zelf van je bord wandelt. De courgette, u raadt het, is tot snot gekookt.

Dat geldt ook voor de berg in dezelfde tomatensaus verdronken bloemkool en broccoli die liggen naast de in een plas tomatensaus gesneefde tot snot gekookte spaghetti, en dat allemaal weer naast een redelijk goed gegrilde entrecote, die weer, enfin, bedenk zelf iets waar een plas tomatensaus aan te pas komt. De kalfsfilet aan de overkant is taai en is verdronken in een plas sterk naar nootmuskaat smakende gesmolten gorgonzola.

Dit koningsmaal kon worden vergoed met 75 euro. Een koopje, als je rekent dat je er toch weer een geinig stukje aan overhoudt.

Als je nog niet voldoende geschrokken bent: klik dan eens hier. Van die site komt ook de foto, die een typisch gerecht van de tent weergeeft. Dat brood krijg je er trouwens niet bij.

De echte gevangenis

De gevangenissen worden gecontroleerd op brandveiligheid. En dat is nog niet voldoende. Er moet ook gekeken worden in hoeverre de bewoners van onze gevangenissen de kans lopen bij hoog water te verdrinken. Verder wordt strenger gelet op de kwaliteit van het voedsel, de verschheid der geserveerde oesters, de temperatuur van de Dom Perignon, wat een gevangene precies krijgt wanneer hij een zacht gekookt eitje bestelt, u begrijpt waar ik heen wil. Als het allemaal niet klopt dan moet Donner toch echt aftreden. Of mooier nog: opgesloten worden in die gevangenis, bij hoog water.

Wat een mietjesgedoe toch allemaal.

Je zou heimwee krijgen naar de tijden waarin de gevangenen nog echt aan den lijve ondervonden dat ze vast zaten, zodat ze er duchtig spijt van zouden krijgen dat ze ooit een mening hadden gehad, iets hadden gedacht, een bepaalde huidskleur hadden aangenomen, niet altijd zodanig hadden gekeken dat de machthebbers zich niet aan je ergerden en zo voort. Orde moet er zijn, wat jij?

De gevangenissen waren toen van dien aard, dat de veroordeelden, als ze voor de keus waren gesteld – maar dat werden ze natuurlijk nooit, ben jij besodemieterd – nog liever langzaam gevierendeeld waren.

Dus ondersteboven aan een muur hangen in een aan zee of andere getijdenstroom grenzende lekke kelder zodat je elke dag even een tijdje kopje onder ging. Of op zijn Venetiaans, onder een zinken dak waar de hele dag de zon genadeloos op stond te branden. Zie ook het prachtige boek van Richard Flanagan, Gould’s Book of Fish, waarin een gevangene in een Australisch strafkamp dagelijks tweemaal vrijwel geheel onder de vloed verdwijnt, en het prachtige boek met waterverfillustraties waaraan hij werkt een paar uur boven zijn hoofd moet houden, anders kan hij helemaal opnieuw beginnen.

De Brazilianen, die hebben het begrepen. De gevangenis waarin de verdachte van de ontvoering van Claudia Melchers in dat land zit opgesloten, dat is nog eens een gevangenis in de ware, ik mag wel zeggen: bijbelsche zin van het woord. Een krioelende menigte misdadigers of wat daar in Brazilië voor door gaat, het is er zo klein dat sommige tijdelijk de armen en benen tussen de tralies naar buiten steken.

En die allemaal volgaarne in vak K van de Schipholbajes hadden gezeten, een brandje met maar elf doden, daar tekenen ze in Brazilië voor.

Bij de foto: Ook een leuke mogelijkheid, zoals uitgevonden door Lindy England en haar vriendje in de Abu Graibh-gevangenis in Bagdad. Want in Bagdad, daar mag dat.

Hup Holland, hup

De jeugd mag dan niet meer willen lezen, er is een lichtpunt: de jeugd wil ook niet winnen. Uit onderzoek is gebleken dat zelfs begenadigde sporttalenten vooral de sportbeoefening belangrijk vinden, winnen komt pas op een veel lagere plaats. Geweldig.

Want winnen kan er maar één; en er zijn veel meer sportbeoefenaars. Als alle sportbeoefenaars als eerste en misschien wel enige doel hebben: winnen, dan hoef je niet eens te kunnen rekenen om te beseffen dat er heel wat mensen permanent teleurgesteld van een koude kermis thuis komen, iedere keer weer. En winnen is vaak schijn: wie de 100 meter wint, zou moeten beseffen dat degene die eigenlijk had moeten winnen pas negen jaar is, verhinderd was, of in Nederland woont.

Hier in huis hebben we er een die rond zijn tiende jaar een tijdje aan basketbal heeft gedaan. Hij rende fanatiek mee heen en weer over de vloer, scoorde ook geregeld, en vroeg achteraf terloops wie er gewonnen had en met hoeveel: dat had hij allemaal niet bijgehouden.

De andere zoon deed aan judo en toen hij clubkampioen werd, haakte hij af: dat was nou ook weer niet de bedoeling.

Wie trouwens wèl willen winnen, dat zijn vaders en moeders van al of niet vermeende toptalenten. Die zitten op de tribune of staan langs de lijn zich de longen uit het lijf te schreeuwen en het kroost verrot te schelden om ze maar aan het winnen te krijgen. En ik verdenk menigeen ervan stil te hopen dat het jong daar heel veel geld mee gaat verdienen, waarmee pa een jeep kan kopen en zijn armen kan laten tatoeëren. Kindermisbruik in zijn  meest geniepige vorm.

Voetballers lijken me meestal niet zo fanatiek. Wel de bolknakken van het bestuur en ook de trainers. Voorzover ik heb begrepen omvat elke ‘divisie’ achttien clubs. Daarvan kan er maar één kampioen worden. Maar dat verhindert bestuur en trainer niet, er voortdurend op te hameren dat hun club uiteraard de enige is die er recht op heeft, kampioen te worden. Wie daar dwars gaat liggen speelt vals.

Gelukkig blijken zij uitzonderingen: Nederlandse topsporters willen lekker sporten, winnen is niet zo nodig.

Ze laten graag het fascistoïde gekrijs om nationale trots en grandeur, gebaseerd op de toevallige overwinning van één sporter of één club graag over aan foute landen en foute clubbesturen. Goed zo meisjes en jongens, hup Holland hup.

Toekomstplannen

Vandaag was ik in het ziekenhuis voor het maken van interviews: dat is weer eens wat anders dan het maken van röntgenfoto’s, en veel gezonder – maar ik was liever de hele dag  buiten geweest. Diep in mijn hart ben ik eigenlijk een zonaanbidder, mits het niet te heet wordt. Nou ja, de zon neigt ter kimme, morgen nog zo’n dag. Misschien.

Stuurt Guido, die soms denkt ‘zit die arme jongen zonder onderwerp, ik zal hem eens helpen’, en daar ben ik hem ook altijd heel dankbaar voor – die stuurt me dus een knipsel uit het Eindhovens Dagblad dat binnenkort overgaat op tabloïd formaat en daarom zijn onderwerpkeuze alvast aanpast: ‘Prostituees tippelzone werken straks in het groen’. Hoer in ’t groen, flitste er door me heen, dat is wat anders dan paling in ’t groen, maar wel veel ongezonder. Kan het althans zijn, als in dat groen het zicht op de voorbehoeding een beetje in de vergetelheid raakt.

Het worden, zo blijkt uit het artikel, afwerkplekken waarover is nagedacht. Ze zijn zo ingericht dat er zelfs vanuit een helikopter geen inkijk meer mogelijk is; de bestuurder kan niet uit zijn auto komen tijdens het afwerken, wat misschien onhandig is in geval van brand, maar ja, je was ook uit op een koopje en dan kun je niet alles hebben, inclusief verzekering.

De prostituee in kwestie kan er wel uit, natuurlijk, wat bij regenweer misschien onhandig kan zijn, zeker als ze op pinhakken helemaal naar de abri moet; daar staat tegenover dat de vuilnisbakken dichterbij worden geplaatst. Het gemak dient de mens. Nu nog even afwachten of de betreffende hoerenloper, nog nagenietend, weer achteruit de afwerkplek uit komt zonder zelf ook in het groen terecht te komen – klant in ‘t groen – en dan hebben we het wel gehad. Mooi opgelost.

Nog een kleinigheid: tegen de tijd dat het allemaal voor elkaar is, zijn er auto’s op de markt die niet alleen zelfstandig achteruit de afwerkingplek uit rijden maar ook de bestuurder zelf kunnen afwerken. Bij Opel staat de wagen al op de tekentafel.

Want ik lees in het stuk ook dat het door de stadsdeelregering van Woensel bedachte groen bestaat uit klimop dat de metalen wanden moet begroeien.

Trek daar maar eens een jaar of tien, vijftien voor uit.

Decamerone

Vorige week heb ik met de blote handen een merel opgepakt die zich dood had gevlogen tegen een van de ruiten van het huis. Ik heb hem in de vuilnisbak gedeponeerd – de tijd dat hier zelfs een dode spin nog een nette begrafenis kreeg, ligt ver achter ons.

Mijn huisgenoten deinsden geschrokken achteruit toen ik even later mededeling deed van deze actie.

En vanmorgen was ik licht grieperig, rillerig en verkouderig.

Ik heb de griepspuit niet gehaald want dat is niet nodig als je weliswaar oud maar toch normaal gezond bent. De pandemie staat voor de deur, zegt de een; de pandemie komt helemaal niet, zegt de ander; de pandemie komt over tien jaar, zegt de derde. Allemaal even deskundig en allemaal even publiciteitsgeil.

Remco Campert loopt met een boog om een stel eenden heen, maar ik heb kipfilet in de diepvries en rauwe eieren in de koelkast. En ik heb een dode merel opgepakt, met blote handen.

Het wordt tijd me met een tiental goede en literair begaafde vrienden terug te trekken op een kasteel of iets dergelijks, misschien het beste in Fiesole boven Firenze, en daar de gebeurtenissen af te wachten.

O nee, ik ben inmiddels een verdacht persoon, ik mag helemaal niet mee in vrijwillige quarantaine, ik moet wachten op een verschrikkelijke dood, wentelend in mijn eigen vuil want zo stel ik me de gevolgen van de pandemie voor. De lijkenlucht die de atmosfeer verpest, de Oust en de Airwick zijn op en hadden toch al nagenoeg geen merkbare uitwerking op de stank; je kunt het beste er een eind aan maken door een rauw ei te eten. Ik kan ook proberen een rauwe koolmees te vangen, dan ben ik er meteen vanaf.

Dus als ik nog dat wereldberoemde boek wil schrijven dat de strijd met de Decamerone gemakkelijk aan kan, dan moet ik dat nu doen. Al zal het niet veel meer worden dan Pentamerone.

Of zal ik toch even een griepshot halen, bij de dokter, en hem bekend maken met mijn angsten en twijfels?

Neujenhage 4

Natuurlijk kan ik nog een hele tijd doorwauwelen over Nieuwenhagen. Ook al omdat ik niks terughoor, hetgeen ik gemakshalve opvat als goedkeuring. (Maar ik weet wel beter.)

Dus internet geraadpleegd. Je zou denken dat je al gauw bot vangt als je 'Nieuwenhagen' intikt, maar dat valt dus ontzettend mee. Je krijgt zestien pagina met hits, en die kun je indelen in drie groepen: sites waar je veel algemene informatie vindt, sites waar je geen informatie vindt, maar die gewoon voor de zekerheid zijn opgezet, om direct te kunnen ingrijpen als er bijvoorbeeld swingersfeesten in Nieuwenhagen zouden worden georganiseerd -- ik zie het nog niet gebeuren -- en sites van bedrijven en sportverenigingen.

Een aantal sites van de eerste categorie zal ik hier kort introduceren.

Een prachtige interactieve kaart van Nieuwenhagen en wijde omgeving vind je op deze site:

http://www.bertquaedvlieg.nl/content/oude_kaarten/index.htm

Om allerlei redenen bij uitzondering hier een leuke site van de enige disco in Nieuwenhagen:

http://discotheek-lasvegas.nl/

Van Startkabel een portal met verrassend veel links uit Nieuwenhagen, hoewel de meerderheid verwijst naar Landgraafse bedrijven en instellingen in het algemeen.

http://nieuwenhagen.startkabel.nl/

Er zijn er meer die dat geprobeerd hebben, maar de koek was blijkbaar al snel op: dit is de site van Goed begin, waar je net zo goed niet aan kunt beginnen.

http://nieuwenhagen.goedbegin.nl/

Iemand van de website Limburg Zingt heeft zelfs een carnavalsliedje uit Nieuwenhagen gevonden:

http://www.limburgzingt.nl/nwhgn-az.htm#2

Tussendoor even een grappige particuliere site, waarop van alles te vinden is, onder andere wat geschiedkundige feitjes:

http://members.home.nl/icsfox/landgraaf.htm

Een klein aantal unieke foto's, met een hoog 'voorbij, voorbij' karakter:

http://members.home.nl/hsvonszuiden/nieuw.htm

Een merkwaardig stuk over het 'roodwaalsch' waar ik nog nooit van had gehoord, maar dat in Nieuwenhagen gesproken wordt of werd. Ik geef het maar voor wat het waard is.

http://www.dbnl.org/tekst/wink007alge02/wink007alge02_102.htm

Vanavond is de Nieuwenhagen-LD-lezersavond in de Harmoniezaal op, jawel, het SUN-plein. Diverse gezellige collega's van het LD treden daar op, niet te vergeten het Duo Oetgesloape en als klap op de vuurpijl ondergetekende met een vlammende protestcolumn. Komt allen!

Neujenhage 3

Wat ik niet wist: dat het gebouw op de hoek van de Schansserweg en de Haanweg in Nieuwenhagen dat tegenwoordig een horecabestemming heeft en bekend staat als 'Sjpaans Kentje', ooit gebouwd werd als parochiekerk 'Maria, Hulp der Christenen'. De kerk die tegenwoordig die naam draagt, werd in het begin van de twintigste eeuw aan de overkant gebouwd, een concreet antwoord op de als gevolg van de opkomst van de kolenmijnen explosief toegenomen bevolking.

Op de foto hierboven, genomen rond 1900 en nu afkomstig van deze website, is te zien hoe het kerkje nog echt deel uitmaakte van het dorp. In de bekende kaalslag periode in de jaren zeventig verdween vrijwel de hele omgeving, zoals te zien op de foto hiernaast, gemaakt door de Hoensbroekse historicus Antoine Jacobs. Zie ook deze website. De foto geeft de toestand weer zoals die nu ongeveer is. Daar is ook te lezen, alweer een verrassing, dat Nieuwenhagen een bedevaartsoord is, namelijk voor de Heilige Odilia van de Elzas. Ik zie eerlijk gezegd weinig pelgrims voorbij komen...